۱۳۹۲ مهر ۳, چهارشنبه

تحلیلی بر شعر «به سرخی آتش به طعم دود» از سیاوش کسرائی (1)


به سرخی آتش، به طعم دود
تحلیلی از شین میم شین
سیاوش کسرائی 
( 1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

·        ای واژه ی خجسته، ای آزادی!
·        با این همه خطا
·        با این همه شکست که ما را ست
·        آیا به عمر من تو تولد خواهی یافت؟

*****

·        خواهی شکفت، ای گل پنهان؟
·        خواهی نشست، آیا روزی به شعر من؟
·        آیا تو پا به پای فرزندانم رشد خواهی داشت؟

*****
·        ای دانه ی نهفته،
·        آیا درخت تو
·        روزی در این کویر به ما چتر می زند؟

*****

·        گفتم، دگر به غم ندهم دل، ولی دریغ
·        غم با تمام دلبری اش، می برد دلم
·        فریاد، ای رفیقان، فریاد
·        مردم، ز تنگحوصلگی ها دلم گرفت.


*****

·        وقتی غرور چشمش را با دست می کند
·        و کینه بر زمین های باطل
·        می افکند شیار،
·        وقتی گوزن های گریزنده
·        ـ دلسیر از سیاحت کشتارگاه عشق
·        مشتاق دشت بی حصار آزادی
·        همواره
·        در معبر قرق
·        قلب نجیب خود را آماج می کنند ـ
·        غم می کشد دلم
·        غم می برد دلم
·        بر چشم های من
·        غم می کند زمین و زمان تیره و تباه

*****
·        آیا دوباره دستی
·        از برترین بلندی جنگل
·        از دره های تنگ
·        ـ صندوقخانه های پنهان این بهار ـ 
·        از سینه های سوخته صخره های سنگ
·        گلخارهای خونین خواهد چید؟

*****
·        آیا هنوز هم
·        آن میوه یگانه آزادی
·        آن نوبرانه را
·        باید درون آن سبد سبز جست و بس؟

*****
·        با باد شیونی است
·        در بادها زنی است، که می موید
·        در پای گاهواره این تل و تپه ها
·        غمگین زنی است که لالایی می گوید

*****

·        ای نازنین من، گل صحرایی،  
·        ای آتشین شقایق پر پر،
·        ای پانزده پر متبرک خونین،
·        بر باد رفته از سر این ساقه جوان،
·        من زیست می دهم به تو در باغ خاطرم
·        من در درون قلبم ـ  در این سفال سرخ ـ
·        عطر امیدهای تو را غرس می کنم
·        من بر درخت کهنه اسفند می کنم به شب عید
·        نام سعید سفیدت را ای سیاهکل ناکام

*****
·        گفتم:  
·        «نمی کشند کسی را» 
·        گفتم: 
·        «به جوخه های آتش 
·        دیگر نمی برند کسی را» 
·        گفتم: 
·        «کبود، رنگ شهیدان عاشق است!» 

·        غافل من، ای رفیق

·        دور از نگاه غمزده تان، هرزه گوی من

·        به ناگاه می برند

·        بی نام می کشند

·        خاموش می کنند صدای سرود و تیر

*****
·        این رنگ بازها
·        نیرنگ سازها
·        گل های سرخ روی سراسیمه رسته را
·        در پرده می کشند، به رخساره کبود
·        بر جا
·        ـ به کام ما ـ
·        گل واژه ای به سرخی آتش، به طعم دود

پایان

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر