از تبار خونی گل ها (فروغ فرخ زاد)
تا «تبار خونین تاریخ بی قراری» خان زاده ها
مسعود بهبودی
1
·
نوچه گری و نوچه پروری دو روی سکه
واحدی اند.
·
و ضمنا از ماهیت نوچه و استاد،
نوکر و ارباب، مرید و مراد پرده برمی دارند.
2
·
این دیالک تیک بالا و پست از قرون
وسطای فئودالی به میراث مانده و با روی کار آمدن عفریته های عهد عتیق هم توسعه
یافته، هم تکمیل شده و هم مد مدرن روز شده است.
3
·
بوسیدن دست هر کس و ناکسی که بوی
قدرت می دهد، ظاهرا امری مطلقا طبیعی و عادی تلقی می شود و حتی قطره ای عرق شرم بر
پیشانی دست بوس نمی جوشاند.
4
·
دیالک تیک نوکر و ارباب از وضع
وخیم جامعه پرده برمی دارد و از سقوط انسان تا دره عمیق ضلالت و ذلت و رزالت.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر