۱۳۹۲ شهریور ۲۶, سه‌شنبه

تحلیلی بر شعر «له له و تنفس» از سیاوش کسرائی (1)

شین میم شین

·        خوابم نمی برد
·        گوشم فرودگاه صداهای بی صدا ست
·        باور نمی کنی
·        اما

*****

·        من پچ پچ غمین تصاویر عشق را
·        ـ محبوس و چارمیخ به دیوار سال ها ـ
·        پیوسته باز می شنوم در درون شب

·        من رویش گیاه و رشد نهالان
·        پرواز ابرها، تولد باران
·        تخمیرهای ساکت و جادویی زمین
·        من نبض خلق را
·        از راه گوش می شنوم، آری
·        همواره من تنفس دریای زنده را
·        تشخیص می دهم
·        باور نمی کنی
·        اما

*****
·        در زیر پاشنه هر در
·        در پشت هر مغز
·        من له له سگان مفتش را
·        ـ پی جوی و هرزه پوی ـ
·        احساس می کنم
·        حتی

*****

·        از هر بلور واژه که جان می دهد به خلق
·        نان و گل و سلامت و آزادی
·        می بینم آشکار
·        این پوزه های وحشت را
·        ـ له له زنان و هار ـ
·        آن گیاه از میان صداهای گونه گون
·        این له له، آن تنفس
·        هر دم بلند
·        بنهفته هر صدایی دیگر
·        تا آستان قلبم بی تاب
·        نزدیک می شوند
·        نزدیک می شوند و خوابم نمی برد

*****

·        اینک منم مهاجم و محبوس
·        لبریز آب های طاغی دریای سهمگین
·        قربانی سگان تکاپو
·        می گردم و به بازوانم مواج
·        هر چیز را به گردم می گردانم
·        می ترسم
·        اما می ترسانم

*****

·        دندان من ز خشم به هم سوده می شود
·        آشوب می شود دل من، درد می کشم
·        با صد هزار زخم که در پیکرم مرا ست
·        دریا درون سینه من جوش می زند
·        فریاد می زنم :

·        ای قحبگان نان به پلیدی خور دروغ!
·        دشنام می دهم به شما با تمام جان!
·        قی می کنم به روی شما از صمیم فلب!

*****

·        جان، سفره سگان گرسنه
·        تن، وصله پوش زخم
·        چون ساحلی جدا شده دریایش از کنار
·        در گرگ و میش صبح
·        تابم تب آوریده و خوابم نمی برد

پایان
ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر