سفری ـ نظری ـ ابراز نظری ـ گذری (88)

 جمعبندی از
مسعود بهبودی 

شمشیر

 
آدم باید در زمینه ی سیاست، قهرمان هایی داشته باشد که هرگز
باعث نا امیدی اش نشوند.

میم

1
قهرمانی که هرگز باعث نومیدی قهرمانپرست نشود،
فقط می تواند قهرمان مرده باشد.

2
چون هر قهرمان زنده می تواند در منگنه زندگی
به ضد قهرمان استحاله یابد.
در این صورت تیر قهرمان پرست به سنگ می خورد و دچار یأس و نومیدی می گردد.

3
به همین دلیل فقط قهرمان مرده رویین تن است.

4

برشت در نمایشنانه «گالیله»
از قول گالیله می گوید:
بدبخت ملتی که به قهرمان محتاج است. 

شمشیر
 

بدبخت ملتی که قهرمان ندارد.

میم

1
ملتی وجود ندارد که قهرمان نداشته باشد.
دیالک تیک شخصیت و تاریخ (قهرمان و توده)
دیالک تیکی عینی است.

2
توده به وقت نیاز قهرمان را بسان دری از صدف سینه اش بیرون می آورد.

3
قهرمان پرستی اما گشتاوری از ایدئولوژی  فاشیسم و فوندامنتالیسم است.
 مراجعه کنید به «تئوری نخبگان» در تارنمای دیارة المعارف روشنگری

شمشیر

 
وجود قهرمان دلیلی بر ستایش آن نیست،
هرچند که باید از آنها بت ساخته شود و ستایش هم بشوند.

میم

1
قهرمان پرستی دال بر بی ایمانی و بی اعتنائی نسبت به توده است.

2
قهرمان فقط در پیوند با توده معنی دارد و نه در خارج از این پیوند.

3
قهرمان جدا از توده قهرمان قلابی است.
یعنی قهرمان طبقه حاکمه است.

4
در دیالک تیک توده و قهرمان هم نقش تعیین کننده از آن توده است.

5

ستارخان 

که خود بی تردید قهرمان بوده
خود را به مثابه سگ توده محسوب می دارد.

6
این بدان معنی است که پروردگار قهرمان، توده است.
یعنی توده قهرمان را بسان سگ اهلی می کند و می پرورد.
نه کمتر و نه بیشتر.

7
قهرمان تراشی و تبلیغ قهرمان پرستی 

کرد و کار طبقه حاکمه است.

8
بت تراشی و بت پرستی 

نه کسب و کار انسان شریف و شرافتمند است 

و نه در شأن او ست.
انسان شریف و شرافتمند 

انسانی خوداندیش و خودمختار است.

یعنی استقلال اندیشه و عمل دارد.

 9
توده خود قهرمان قهرمان ها ست
و اگر لازم داشت قهرمان می سازد.

10
قهرمانی که سگ سرسپرده توده نباشد، 

قهرمان قلابی است.
یعنی قهرمان واره طبقه حاکمه است

و فقط به درد عوامفریبی می خورد.

11
خدای خاک 

توده مولد و زحمتکش است و لاغیر.

پایان