حیف و صد حیف

حیف و صد حیف

محمد زهری

از مجموعه «برای هر ستاره»
(تهران ـ اسفند ۱۳۳۹)

·        حیف و صد حیف کز این باغ

·        طعم آن میوه که روزی شیرین

·        بوی آن گل که زمانی دلخواه

·        مانده در گوشهٔ صندوقچهٔ یادِ کهن

     

·        باد می نالد و می پرسد:

·        «کو گل و میوهٔ این باغ بزرگ؟!»

·        من که پژمرده و مهجور زمستانم

·        ریشه ام منتظر شیرهٔ خاک

·        شاخه ام تشنهٔ خورشید بهار

·        باورم نیست، ولی می گویم:

·        «منتظر باید بود

·        می رسد موکب فرخندهٔ آن هستی بخش

·        که گل و میوه از آن بارور است.»

موکب

به سواره نظپام و پیاده نظامی اطلاق می شود

که امیری را همراهی می کنند.

 

       

·        آه، منتظر باید ماند!

·        این نویدی است، در آویخته بر پردهٔ رنگ

·        حیف و صد حیف که می گردد و می گردد، سال

·        لیک این باغ بزرگ

·        شوره زاری است

·        چون دل سوختهٔ من، بی برگ

·        چون دل سوختهٔ تـو، بی بـار.

رنگ

به  رقص آهنگی اطلاق می شود

که که بتوان با آن رقصید.

 

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری