جهان بینی احمد عاشورپور در آئینه آن و این (1)

احمد عاشورپور

(۱۲۹۶ - ۱۳۸۶)

زاده بندر انزلی واقع در شمال ایران و استان گیلان

مهندس کشاورزی، خواننده، آهنگساز و ترانه‌ سرا

بیشتر ترانه‌ های او به زبان گیلکی و برخی نیز به زبان فارسی 

  پدر موسیقی خلقی (فولکلور) گیلان 

آثار:

آهو

 عزیز لاکوی

   بیشیم کوه دارم تو را یاد بوخودا

   گیلکه جان

   گول بیاره

   کو سامان

   لیلا

   اوی لیلی

   باور نوکون

   چشمک بزن ستاره

   دریا توفانیه

   انتظار

   گول ابریشم

   همسایه لاکوی

 جانه کور

   مهتاب شبان

 نوکون ناز

   شیرین لاکو

   سورخه جول

   تام بزن

   عاشق رخسار نیکو

 انتظار

  گل بیاره

   کاکل قناری

   خانهٔ تو

   نازنین گوهرم

   نازه لیلا

   روی یار دگرم

   زهره جان

   ای خودا

   جان مریم

   کوراشیم

   کوری جان

   می دیل

   می‌کوچی لاکوی

   نوکون جفا تو کور می امره

   اهوی مار

   پاچه لیلی

   پائیز بامو باز

   یاره بردنه بامو

 خسرو باقری (1337)

در شهر عبید زاکانی، عارف قزوینی و علامه دهخدا.

مادر ، بمانی خانم حاجی پور

بهتر از برگ درخت

پدر، علی پاشا باقری،

فولادی آبدیده

 لیسانس مترجمی زبان انگلیسی  

فوق لیسانس زبان شناسی.

مدرس دانشگاه هنر،

دانشگاه هنر و معماری و

دانشگاه آزاد اراک.

سرچشمه:

بر این زمین عبث مرو ، بیافرین ، بیافرین.

http://www.khosrobagheri.blogfa.com/

آوازه خوان گذشت

وليكن ترانه اش

گل مي كند به دامنه‌ ي كوه‌ و تپه‌ ها

سیاوش کسرایی

استاد احمد عاشورپور

فرزند پر توان مردم گيلان و پدر موسيقي فولكلور اين سرزمين،

 آواز خوان، آهنگساز، ترانه ‌سرا و فرزند محبوب مردم ايران،

 آن كه صدايش بوي شاليزار، طعم دريا و عطر جنگل داشت،

آن كه ترانه‌ هايش سرود كوهنورداني بود

كه به انگيزه فتح قله‌ها

پاي در راه‌ هاي صعب العبور مي نهادند،

آن كه معناي زندگي را جز

" نبردي كز آن نبرد، از بند وارهند كساني كه زنده‌اند،

بهروزتر زيند كساني كه زنده‌اند "

نمي‌دانست،

آن كه عميقا " باور داشت" هر عرصه را بهار و خزاني هست،

در عرصه ‌ي اميد خزاني نيست. "

در 22 ديماه 1386،

با تفويض شعله‌ ي درون خويش به آگاهان و مبارزان ميهن،

با اين آرزو از كنار ما رفت

كه كارزار نبرد براي آزادي و بهبود زندگي مردم محروم،

همچنان گرم بماند و شعله‌ ي دانش، كار و هنر بالنده فروزان و فروزا ‌تر شود.

·        از خسرو باقری چندی قبل ترجمه ای منتشر کرده ایم.

·        اگر حافظه خطا نکند ترجمه قصه کوتاهی از ارنست همینگوی.

·        ضمن تأمل روی این اثر خسرو باقری راجع به احمد عاشورپور، طرز «تفکر» و «تحلیل» خود او را هم مورد تأمل و تحلیل قرار خواهیم کرد.

·        مثل همیشه اثر ایشان را نخست تجزیه و بعد تحلیل خواهیم کرد.  

1

آوازه خوان گذشت

وليكن ترانه اش

گل مي كند به دامنه‌ ي كوه‌ و تپه‌ ها

سیاوش کسرایی

·        عنوان این اثر خسرو باقری از این قرار است:

·        آوازه خوان دار باقی را وداع می گوید، اما چه باک که ترانه اش بسان بذری در دامنه کوه ها و تپه ها، گل می کند.

·        این رسم و آیین سیاوش کسرایی است که در سنت پرولتری سرسخت در برابر هر قدر قدرتی، قد می افرازد و اگر لازم دانست، نیش می زند.

·        در قاموس حکیمشاعر، مرگ را بر قلمرو رزمندگان انقلابی راه نیست.

·        جسم مبارزان انقلابی متلاشی می شود، روح سلحشورشان اما به نبرد رهایی بخش ادامه می دهد.

2

استاد احمد عاشورپور

فرزند پر توان مردم گيلان و پدر موسيقي فولكلور اين سرزمين

·        طرز «تفکر» و «تحلیل» سوبژکتیویستی خسرو باقری از اولین مفهوم (واژه) او آشکار می گردد:

استاد احمد عاشورپور

2

·        با همین استاد قلمداد کردن عاشورپور، فاتحه ای هم بر عینیت تفکر و تحلیل خوانده می شود.

·        تحلیل با توجه به اوبژکت شناخت (احمد عاشورپور)  به تحسین و با توجه به خواننده و شنونده به تحمیق استحاله می یابد و نویسنده در بهترین حالت به مداح و در بدترین حالت به عوامفریب.

·        فرق هم نمی کند که نظر او درست باشد و یا نه.

3

استاد احمد عاشورپور

فرزند پر توان مردم گيلان و پدر موسيقي فولكلور اين سرزمين

·        این طرز «تفکر»  و « تحلیل» ریشه فئودالی دارد و قدمت هزار و اندی ساله.

·        این سنت ارتجاعی نسل به نسل، دست به دست شده است.

·        انتقاد از آن اسان تر از رهایی و خودرهانی از آن است.

·        این سنت منحط به دلایل مختلف در تک تک ما ریشه های عمیق دوانده است.

·        در دهه دوم قرن 21 در کشور عه هورا مسابقه مداحی گذاشته می شود.

·        چنین کارهایی اگر شرم انگیز نباشند، بی شرمانه اند.

4

·        برای اینکه مداحی با روح روشنگری علمی و انقلابی در تضاد قرار دارد.

·        فرق هم نمی کند که ممدوح چه کسی و چه مقام و اوتوریته ای باشد.

·        مداحی عملا نافی برابری، خوداندیشی و خود مختاری (استقلال عملی و نظری) انسان ها ست.

·        مداحی به معنی نوکر پروی، نوچه پروری، پیرو پروری است.

·        ما بهتر است که ترک این سنت را تمرین کنیم.

5

استاد احمد عاشورپور

·        خسرو باقری با صفت «استاد» هندوانه بزرگی پیشاپیش زیر بغل احمد عاشورپور می چپاند.

·        این اما به چه معنی است؟

6

·        این اولا به معنی بستن پوزه بندی بر پوزه خویشتن و خلع سلاح انتقادی خویشتن است.

·        چون استاد خطاب کردن کسی به معنی برسمیت شناختن شاگردی و نوچگی خویشتن است و شاگر و یا نوچه اصولا حق انتقاد از استاد را ندارد.

7

·        این ثانیا به معنی بستن پوزه بندی بر پوزه خواننده و یا شنونده مطلب است.

·        این به معنی تحمیل مکانیکی پیشاپیش پیشداوری و داوری خویش به خواننده و شنونده است.

·        چنین کاری به قرون وسطی تعلق دارد و نه به عصر جدید.

·        در لیاقت استادی انسان شریفی از نوع احمد عاشورپور شاید شکی نباشد، در کشور عه اهورا اما همین صفت استادی را چه بسا بطور کشکی و الکی به هر ننه قمری می دهند.

·        گشتی کوتاه در فیس بوک برای آشنایی با این رسم و  روال کافی است.

8

فرزند پر توان مردم گيلان   

·        صفت دوم، صفتی انتزاعی است و معنی کردنش آسان نیست:

·        پرتوان از چه نظر؟

·        بلحاظ جسمی و یا فکری و یا روحی و روانی و غیره؟ 

·        رابطه بر قرار کردن با خواننده و شنونده به ترفند استفاده از  مفاهیم و احکام انتزاعی اصولا مجاز نیست.

·        در این صورت، به جای حقیقت عینی، یاوه بی معنی روشن تحویل خواننده و شنونده داده می شود.

9

پدر موسيقي فولكلور اين سرزمين

·        این صفت سوم را ظاهرا طبقه حاکمه به احمد عاشورپور داده است.

·        تحلیلگر اما باید به جای تکرار صفات چه بسا بی بنیاد به تحلیل عینی موضوع شناخت بپردازد و بگذارد که خواننده خود به نتیجه گیری نهایی دست بزند و یا اگر خواست، صفت مثبت و یا منفی مورد نظر را استدلال و اثبات کند.

·        خسرو باقری احتمالا همین کار را هم خواهد کرد.

·        ولی شتابزدگی در صدور احکام هم نادرست است و هم نوعی بد آموزی است.

·        باید ضمنا در نظر داشت که خسرو باقری خود استاد دانشگاه است و الگویی برای دانشجویان محسوب می شود.

10

آوازه خوان گذشت

وليكن ترانه اش

گل مي كند به دامنه‌ ي كوه‌ و تپه‌ ها

·        اگر همین نقل قول از سیاوش را با اولین جمله خسرو مقایسه کنیم، به تفاوت فاحش آندو پی می بریم:

·        سیاوش در عالم عام حرکت می کند و حکم بلحاظ تجربی و منطقی عامی را نمایندگی می کند.

·        خسرو اما در خطه خاص حرکت می کند و مغز خواننده و شنونده را از خوداندیشی منحرف می کند و مفلوج می سازد.  

ادامه دارد.