چاله ها و چالش ها (318)

 

 

سرچشمه:

صفحه فیسبوک

میم فا 

واقعیت ‌های انکار ناپذیر نشان می ‌دهند 

 که نظام سیاسی کشور ما  دیکتاتوری بوده و هست.

و مقوله  ”عدالت اجتماعی“ نیز در اقتصاد سیاسی برآمده از حاکمیت ”اسلام سیاسی“ در ایران جایی نداشته است، و ترکیب کابینه پیشنهادی و سخنان رسمی اخیر حسن روحانی نشان می‌ دهند که این مقوله در صدر اولویت ”تیم اقتصادی“ دولت او نیز قرار  نخواهد داشت.

1

نظام سیاسی کشور ما  دیکتاتوری بوده و هست.

·       استفاده از مفهوم «نظام سیاسی» حاکی از آن است که نویسنده این «تحلیل» در سطح جامعه سیر می کند و از نگریستن به اعماق ـ حتی ـ هراس دارد:

·       نظام و یا سیستم و یا فرماسیون هر جامعه همیشه اجتماعی ـ اقتصادی است.

الف

·       فرماسیون اجتماعی ـ اقتصادی (ökonomische Gesellschaftsformation) مفهوم اساسی ماتریالیسم تاریخی است.

ب

·       فرماسیون اجتماعی ـ اقتصادی حاکی از آن است که زندگی اجتماعی در هر مرحله توسعه تاریخی اش، سیستمی از مناسبات اجتماعی است، که بوسیله مناسبات اجتماعی مادی که در روند تولید و بازتولید جامعه تشکیل می شوند، تعیین می گردد.

ت

·       فرماسیون اجتماعی ـ اقتصادی مجموعه ای از مناسبات اجتماعی است، که انسان ها در روند زندگی عملی شان با یکدیگر برقرار می سازند.

پ

·       فرماسیون اجتماعی ـ اقتصادی بوسیله سیستم مناسبات تولیدی مادی منطبق با سطح معین توسعه نیروهای مولده، یعنی بوسیله ساختار اقتصادی معین جامعه تعیین می شود، ساختاری که بر روی آن روبنای در خوری از تصورات، روابط و مؤسسات سیاسی، حقوقی و غیره قوام می یابند.

2

نظام سیاسی کشور ما  دیکتاتوری بوده و هست.

·       فقط نظام سیاسی کذائی کشور ما دیکتاتوری نیست.

·       هر دولتی اصولا (فرق هم نمی کند که دولت پاسدار منافع کدام طبقه اجتماعی باشد) دیکتاتوری طبقه ای بر طبقات دیگر است.

3

·  نویسنده محترم این عبارت ظاهرا نمی دانند که دیکتاتوری فرم است و می تواند با ماهیات طبقاتی مختلف پر شود.

·       هم دولت کوبا دیکتاتوری است و هم دولت امریکا.

الف

·       اولی بلحاظ محتوا (ماهیتا) دیکتاتوری توده ها ست بر اقلیت انگل و بلحاظ فرم دموکراسی توده ای است.

ب

·       دومی بر عکس اولی، بلحاظ محتوا (ماهیتا) دیکتاتوری اقلیتی انگل بر توده ها ست و بلحاظ فرم، دموکراسی بورژوائی صوری (فرمال) است.  

·       دموکراسی صوری و فرمال بورژوازی واپسین و معاصر است:

·       دیکتاتوری اقلیتی انگشت شمار بر توده های خلق است.

4

·       به توصیه لنین همیشه باید حرف خود را بی پرده بر زبان راند و حرف دیگران را از صراحت گذراند.

·       مثلا گفت که دیکتاتوری کشور ما دیکتاتوری کدام طبقه اجتماعی است.

5

و مقوله  ”عدالت اجتماعی“ نیز در اقتصاد سیاسی برآمده از حاکمیت ”اسلام سیاسی“ در ایران جایی نداشته است، و ترکیب کابینه پیشنهادی و سخنان رسمی اخیر حسن روحانی نشان می‌ دهند که این مقوله در صدر اولویت ”تیم اقتصادی“ دولت او نیز قرار  نخواهد داشت.

·       این ادعا فی نفسه و بظاهر درست است.

·       اما خالی از ایرادات نظری نیست:

الف

·       مقوله «عدالت اجتماعی» قبل از همه نه به دلیل منشاء تئولوژیکی اش، بلکه به دلیل منشاء طبقاتی اش توخالی است.

·       بورژوازی بطور کلی و ملغمه طبقاتی بورژوائی ـ فئودالی ـ بنده داری ـ اسلامی، دیگر ظرفیت انقلابی و مترقی ندارد.

ب

·       از این رو، طبقه حاکمه در کشور ما بی اعتنا به ترکیب کابینه ها قادر به بر قراری عدالت اجتماعی در جامعه نیست.

·       این حقیقت امر را اگر کسی اندکی آشنائی با آموزه های کلاسیک های مارکسیسم ـ لنینیسم داشته باشد، پیشاپیش می داند.

ت

·       اگر طبقه حاکمه احیانا نان بخور و نمیری جلوی توده گرسنه جامعه می اندازد، نه به دلیل پایبندی به مقوله عدالت اجتماعی، بلکه برای جلوگیری از طغیان توده ای است.

پ

 ترکیب کابینه پیشنهادی و سخنان رسمی اخیر حسن روحانی نشان می‌ دهند که این مقوله در صدر اولویت ”تیم اقتصادی“ دولت او نیز قرار  نخواهد داشت.

·       فرمولبندی این حکم اما این توهم را در ذهن خواننده ایجاد می کند که اگر تیم اقتصادی روحانی ترکیب دیگری می داشت، مقوله عدالت اجتماعی می توانست در صدر اولویت طبقه حاکمه قرار داشته باشد.

پایان