۱۳۹۱ آذر ۲۶, یکشنبه

سر برکش ای رمیده که همچون امید ما

با مایی ای یگانه و تنها یی ای درخت 
سیاوش کسرائی  
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین) 
(از تراشه های تبر  

غزل برای درخت

·        تو قامت بلند تمنایی ای درخت
·        همواره خفته است در آغوشت آسمان 
·        بالایی ای درخت

·        دستت پر از ستاره و چشمت پر از بهار
·        زیبایی ای درخت

·        وقتی که بادها
·        در برگ های درهم تو لانه می کنند
·        وقتی که بادها
·        گیسوی سبزفام تو را شانه می کنند
·        غوغایی ای درخت

·        وقتی که چنگ وحشی باران گشوده است
·        در بزم سرد او
·        خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت

·        در زیر پای تو
·        اینجا شب است و شب زدگانی که چشم شان
·        صبحی ندیده است

·        تو روز را کجا
·        خورشید را کجا
·        در دشت دیده، غرق تماشایی ای درخت

·        چون با هزار رشته، تو با جان خاکیان
·        پیوند می کنی
·        پروا مکن ز رعد
·        پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت

·        سر برکش ای رمیده که همچون امید ما
·        با مایی ای یگانه و تنها یی ای درخت 
 پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر