۱۳۹۱ آذر ۲۷, دوشنبه

جهان و جهان بینی سیاوش کسرائی (40)

 سیاوش کسرائی (1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)

 وطن، وطن!

تحلیلی از شین میم شین
·        وطن، وطن،
·        نظر فکن به ‌من که من
·        به هر کجا غریب ‌وار
·        که زیر آسمان دیگری غنوده ام
·        همیشه با تو بوده ‌ام، همیشه با تو بوده‌ ام
·         
·        اگر که حال پرسی ‌ام
·        تو نیک می شناسی ‌ام
·         
·        من از درون قصّه‌ ها و غصّه ‌ها برآمدم:
·        حکایت هزار شاه با گدا

·        حدیث عشق نا تمام آن شبان

·        به دختر سیاه‌ چشم کد خدا
·         
·        ز پشت دود کشت ‌های سوخته
·        درون کومه ی سیاه
·        ز پیش شعله ‌های کور‌ه‌ ها وکارگاه      
·        تنم ز رنج، عطر و بو گرفته است
·        رخم به سیلی زمانه، خو گرفته است
      
·        اگر چه در نگاه اعتنای کس نبوده ‌ام
·        یکی ز چهره‌ های بی‌ شمار توده ام
·         
·        چه غمگنانه ـ سال‌ ها ـ  که بال‌ ها
·        زدم به روی بحر بی ‌کناره‌ ات
·        که در خروش آمدی
·        به جنب و جوش آمدی
        
·        به اوج رفت موج‌ های تو
·        که یاد باد اوج‌ های تو!
·         
·        در آن میان که جز خطر نبود
·        مرا به تخته پاره ها نظر نبود
·        نبودم از کسان که رنگ و آب دل ربودشان
·         
·        به گود های هول
·        بسی صدف گشوده ام
·        گهر ز کام مرگ در ربوده ام
·        بدان امید تا که تو
·        دهان و دست را رها کنی
·        دری ز عشق بر بهشت این زمین دل فسرده وا کنی
·         
·        به بند مانده ام
·        شکنجه دیده ام
         
·        سپید هر سپیده، جان سپرده ام
·        هزار تهمت و دروغ و ناروا شنوده ام
·         
·        اگر تو پوششی پلید یافتی
·        ستایش من از پلید پیرهن نبود
·        نه جامه، جان پاک انقلاب را ستوده ام
·         
·        کنون اگر چه خنجری میان کتف خسته ام
·        اگر چه ایستاده ام
·        و یا ز پا فتاده ام
·        برای تو، به راه تو شکسته ام
·         
·        اگر میان سنگ ‌های آسیا
·        چو دانه های سوده ام
·        ولی هنوز گندمم
·        غذا و قوت مردمم
·        همانم، آن یگانه ‌ای که بوده ام
       
·        سپاه عشق در پی است
·        شرار و شور کارساز با وی است
        
·        دریچه ‌های قلب باز کن
·        سرود شب شکاف آن، ز چار سوی این جهان
·        کنون به گوش می رسد
·        من این سرود ناشنیده را
·        به خون خود سروده ام
·         
·        نبود و بود برزگر، چه باک
·        اگر بر آید از زمین
·        هر آنچ او به سالیان
·        فشانده یا نشانده است
        
·        وطن، وطن،
·        تو سبز جاودان بمان که من

·        پرنده‌ای مهاجرم که از فراز باغ با صفای تو
·        به دور دست مه گرفته پر گشوده ام.
پایان
ادامه دارد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر