سیاوش کسرائی
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
(از تراشه های تبر )
نماز بر سجاده سبز
·
صبح شسته رفته بود و جاده
·
دره های
نیم خفته را
·
روی دوش
می کشید
·
تا بلند
آبی افق
·
ابرها
گشوده بادبان
·
پشت سر
نهاده آشیان کوه
·
پر کشان
·
مقصد
گریزشان جزیره پریده رنگ ماه
·
بحر
·
فرش نیل تاب
·
با لبی
نهان و پچ پچی به جان
·
مرغ ها
به جانش اوفتاده در چرا
·
سبز سبز
·
خاک و
آسمان
·
ضربه تبر
شنیده می شد از نهفت بیشه زار
·
باد
·
گاهواره
بسته بر کبوده ها
·
می دوید
خوش خوشک، سبک ز روی شاخه ها
·
آن زمان
که آفتاب
·
تیغ می
کشید
·
تا کلاه برف پوش قله را به سوی دره کج کند
·
من شکوه
این سپیده را
·
با سرود
نامت ای ستوده می شکافتم
·
روی واژه
های شبنم شبانه
·
می
شتافتم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر