۱۳۹۱ آذر ۲۷, دوشنبه

من راه های شب زده را آزموده ام

راهي دگر نمانده كه خود راه، راهِ تو ست!
رضا افضلی 
(1367) 
سرچشمه:
صفحه فیس بوک
رضا افضلی

ای شب
 
·        اي شب، سحر به دخمة تنگ و سياهِ تو ست
·        خورشيد، يوسفي است كه در قعرِ چاهِ تو ست
·         
·        اي يوسفِ عفيف به پاكي ات شُبهه نيست
·        مکرِ برادرانِ مُزّوِر گواه تو ست
·         
·        فردا كه سر ز چاه بر آريّ و بشكفي
·        گويد سپيده:
·        « پاكيِ دامن گناه تو ست!»
·         
·        تنها نه من، كه جنگل نُه توي پر غرور
·        هر شاخه اش به ظلمت شب، دادخواهِ تو ست
·         
·        چشمِ ستاره ها ز پسِ پرده هاي شب
·        ـ چون چشمِ اشكبارِ يتيمان ـ به راهِ تو ست 


        
·        من راه های شب زده را آزموده ام
·        راهي دگر نمانده كه خود راه، راهِ تو ست
·         
·        اي آفتابِ روزبهي، مي رسي ز راه
·        پيكِ اميدِ آمدنِ تو پگاه تو ست
·         
·        وقت است تا كه گام گذاري به دشتِ شرق
·        كاين فرش هاي سرخِ شفق، گامگاهِ تو ست
·         
·        تو مي رسي ز راه و به دوشت رداي عشق
·        روشن ترين سپيده، نشان كلاهِ تو ست
·         
·        درياي گل به هر نِگَهَت موج مي زند
·        رمزِ بزرگِ شادي عالم، نگاه تو ست
·         
·        شعرم پرنده اي است گريزنده از تگرگ
·        كاينك روان به ساية سقف پناه تو ست
·         
·        هان اي پگاه روزبهي، تا دميدنت
·        آيينة ترانة من جلوه گاهِ تو ست.
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر