آلن بدیو
(زادهٔ ۱۹۳۷)
درنگی
از
شین میم شین
خالد رسولپور
«آلن
بدیو»
می‌گوید
که
کمونیسم یک «فرضیه‌ی
تاریخی» است
و
همچون هر «فرضیه»ای،
زنده و در حال آزمون است.
کسی که نظام جامعتی بودن کمونیسم را و ضمنا حزب و دولت کذایی بودن کمونیسم را انکار کرده است،
اکنون ادعا می کند که کمونیسم یک فرضیه است.
منظور آلن بدیو و یا خالد رسول پور از فرضیه چیست؟
فرضیه
یک مفهوم علمی است.
فرضیه به پیشفرم هنوز اثبات علمی و عملی نشده ی تئوری اطلاق می شود.
فرضیه
به حدس و گمان و خیال علما اطلاق می شود.
کمونیسم
هم
از دید آلن بدیو و خالد رسول پور
یک فرضیه است
و
نه حداقل یک تئوری.
چه رسد به اینکه علم باشد.
چه رسد به اینکه کمونیسم علمی باشد.
چه رسد به اینکه مارکسیسم ـ لنینیسم باشد.
آلن بدیو
برای عوامفریبی عامیانه،
پالان «تاریخی» را هم بر پشت فرضیه می گذارد.
اما
منظور او از فرضیه تاریخی چیست؟
از دید آلن بدیو و خالد رسول پور
فرضیه کمونیسم
پیش فرم هنوز اثبات علمی و عملی نشده ای از یک تئوری است
که
سیر تاریخی داشته است.
یعنی
هر کسی آمده است و چیزی از ان کاسته است و یا بر آن مزید کرده است.
بدین طریق
مدینه فاضله افلاطون و رمان های سرشته به خیال و ایدئال و آرزو توماس مور و مواعظ روبرت اون برای سرمایه داران و خرافات دیگر کمونیست های اوتوپیکی
جزو فرضیه کمونیسم الن بدیو و خالد رسول پور اند.
آرمان‌شهر یا مدینه فاضله
(Utopia)
برای نخستین بار توسط تامس مور در سال ۱۵۱۸ در کتابی به همان عنوان برای توصیف یک نظام سیاسی بی‌عیب و نقص از این واژه به کار گرفته شد،
اما به‌تدریج دامنه کاربرد اصطلاح آرمان‌شهر از مباحث سیاسی اجتماعی فراتر رفت.
پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفهٔ اسلامی از آن به عنوان «مدینهٔ فاضله» یاد شده است.
آرمان‌شهرخواهی
پیش‌تر مفهوم‌های مشابهی از این واژه در آرای فلاسفه یونان باستان (افلاطون و ارسطو) عرضه شده و در فلسفهٔ اسلامی از آن به عنوان «مدینهٔ فاضله» یاد شده است.
آرمان‌شهرخواهی
(utopianism)
عبارت است از دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی.
از روزگار افلاطون تاکنون،
بسیاری از نویسندگان
طرح جامعه‌های آرمانی ریخته‌اند و همچنین بسیاری از گروه‌های دینی و بهبودخواهان سیاسی در اروپا
کوشش‌هایی برای برپا کردن جامعه‌های آرمانی کرده‌اند.
نقطهٔ مقابل و وارونهٔ این مفهوم،
نقطهٔ مقابل و وارونهٔ این مفهوم،
یک جامعهٔ پاد-آرمانی (ویران‌شهر) است.
اصل واژه utopia یونانی است و معنی آن «جایی که وجود ندارد» یا «ناکجاآباد» است.
اصل واژه utopia یونانی است و معنی آن «جایی که وجود ندارد» یا «ناکجاآباد» است.
اتوپیا Utopia واژه‌ای است مرکب از OU (او) یونانی، به معنای «نفی»، و کلمهٔ TOPOS (توپوس) به معنای «مکان»
بنابراین utopia از نگاه لغوی به معنای «بی‌مکان» است.
آرمان‌شهر نمادی از یک واقعیت آرمانی و بدون کاستی است.
همچنین می‌تواند نمایانگر حقیقتی دست‌نیافتنی باشد.
از افلاطون به‌عنوان نخستین فیلسوف آرمان‌گرای اندیشهً غرب نام می‌برند.
در واقع آرمان‌شهر با مفهوم ایدهٔ افلاطون هماهنگی کامل دارد.
این اندیشهٔ وی را می‌توان در رسالهٔ جمهوری‌اش یافت.
در رسالهٔ جمهوری،
افلاطون سیاست را به عرصه‌های گسترده‌تری
همچون دولت و قانون اساسی
بسط می‌دهد.
افلاطون خطوط اصلی‌ای که برای سازماندهی یک شهر آرمانی لازم است را به تصویر می‌کشد.
به همین سبب است که بسیاری او را بنیان‌گذار این اندیشه می‌دانند
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر