شین میم شین
بوستان
باب سوم
در عشق و مستی و شور
حکایت پانزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۲ ـ ۹۳ )
نبینی شتر بر نوای عرب
که چونش به رقص اندر آرد طرب؟
شتر را چو شور و طرب در سر است
اگر آدمی را نباشد، خر است.
معنی تحت الفظی:
شتر با گوش دادن به نی شتربان شاد می شود و به پای کوبی می پردازد.
اگر بشر شاد نشود و با رقص در نیاید، خر خواهد بود.
سعدی
در بیت اول این شعر،
دیالک تیک اوبژکت ـ سوبژکت
را
به شکل دیالک تیک نوای عرب و شتر بسط و تعمیم می دهد و از رقص شادمانه شتر به آواز عرب شترچران سخن می گوید.
سوبژکت (شتر) با استماع اوبژکت (آواز شترچران) به شور می آید و به پایکوبی و رقص برمی خیزد.
سعدی
در بیت دوم این شعر،
از جهان جانوران به عالم انسانی برمی گردد و طبق معمول به مقایسه دست می زند.
اگر شتر به آواز شترچران به شور و پایکوبی می آید، انسان باید نه تنها به شور و پایکوبی، بلکه به دستار و گریباندری برخیزد و گرنه سعدی حق آدم بودن را از او سلب خواهد کرد و برچسب خر بر پیشانی اش خواهد کوبید.
هدف سعدی
در این باب بوستان
اثبات ضرورت شور و عشق و مستی است.
به همین دلیل
همه چیز را تحت الشعاع آن قرار می دهد.
این کسب و کار همیشگی سعدی است.
سعدی
پرنسیپ فکری ندارد.
سعدی
پراگماتیست تمامعیاری است.
مهم برای پراگماتیسم نه حقیقت عینی، بلکه منافع آنی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر