رخشنده اعتصامی
(۱۲۸۵ – ۱۳۲۰)
معروف به پروین اعتصامی
درنگی
از
شین میم شین
سگ
رو، که این خویشی نمی‌آید به کار
گله از ده رفت، ما را واگذار.»
گله از ده رفت، ما را واگذار.»
معنی تحت اللفظی:
برو پی کارت.
خویشاوندی بین سگان و گرگان یاوه ای بیش نیست.
بحث در این زمینه اتلاف وقت است و بس.
گله از روستا بیرون رفت و من باید بروم و خود را به گله برسانم و به انجام وظیفه بپردازم.
این بیت آخر این شعر پروین و کلام آخر سگ گله است.
این بیت شعر پروین
از خصلت آنتاگونیستی دیالک تیک سگان و گرگان پرده برمی دارد.
آنتاگونیسم
به آشتی ناپذیری تضادهای جامعتی اطلاق می شود.
آنتاگونیسم
فقط در روندهای جامعتی معتبر است.
این بدان معنی است که سگ نه موجود طبیعتی (ناتورال) محض بسان گرگ،
بلکه موجودی عمدتا جامعتی (سوسیال) است.
سگ که سهل است.
همه جانوران و شاید نباتات اهلی شده،
مثلا گربه ها و مرغ ها و پرنده های دیگر هم در دیالک تیک جامعه و طبیعت (بشر و جانور)
تحول کیفی یافته اند.
حتی روابط جانوران اهلی شده با یکدیگر
تحول کیفی حیرت انگیزی یافته است.
گربه اهلی برای سگ و گاو و خر و گوسفند و بز اهلی
نه بیگانه، بلکه خویش است.
حتی توله ها و جوجه های همدیگر را بیگانه نمی دانند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر