قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۹۷)

        

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ﴾
[ الأعراف: ۵۰]

دوزخيان بهشتيان را آواز دهند كه اندكى آب يا از چيزهايى كه خدا به شما ارزانى كرده است بر ما فرو ريزيد. گويند: خدا آنها را بر كافران حرام كرده است.

 

بهشت و دوزخ در قاموس کریم

همسایه دیوار به دیوار اند.

آن سان که اهل بهشت و اهل دوزخ امکان گفت و گو با هم دارند.

انگار بیکارند.

اهل دوزخ آب و نعمت از اهل بهشت می خواهند.

اهل بهشت اما حاضر به دادن جرعه آبی حتی نمی شوند.

یعنی

بی خیال زجر و ذلت همسایگان و همنوعان خویشند.

دلیل این بی تفاوتی شان کفر اهل دوزخ است.

تا چشم کار می کند از هومانیسم (انسان گرایی و همنوع دوستی) اثری نیست.

 

مؤمنان به شرط ایمان آوردن همنوعان، حاضر به همدردی و همیاری اند و نه به شرط انسان بودن آنها.

 

 

 

روایت می کنند که سران سالخورده حزب توده در جهنم جمهوری اسلامی

هم بسان اهل دوزخ بوده اند و از کلیه نعمات الهی بی نصیب.

آن سان که حتی به پوست خیار زیر پای این و آن مانده ای  

دست می برده اند.

﴿الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ﴾
[ الأعراف: ۵۱]

امروز آنان را كه دين خويش لهو و بازيچه پنداشتند و زندگى دنيا فريبشان داده بود فراموش مى‌كنيم، همچنان كه آنها نيز رسيدن به اين روز را از ياد برده بودند و آيات ما را تكذيب مى‌كردند.

جرم کافران بی ایمانی به دین و فریب دنیا خوردن و فراموش کردن روز قیامت و تکذیب آیات کریم است.

﴿وَلَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ﴾
[ الأعراف: ۵۲]

براى هدايت مؤمنان و بخشايش به ايشان كتابى آورديم كه در آن هر چيز را از روى دانش به تفصيل بيان كرده‌ايم.

 کریم

در این آیه،

بشریت را پیشایپش به دو دسته کافر و مؤمن طبقه بندی می کند.

کتب مقدس و توضیجات دانشمندانه هم برای هدایت مؤمنان بوده است

و

کافران ول معطل بوده اند.

برای اینکه اراده الهی همین بوده است.

 

فروغ فرخزاد

به همین دلیل می پرسد:

اگر قضیه از این قراربوده است، پس دلیل اجر و زجر چیست؟

برای اینکه در این صورت،

 نه مؤمن بودن هنر و شق القمر است ودرخور اجر

و

نه   کافر بودن جرم و گناه است و در خور زجر.

 

ادامه دارد.