قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۹۶)

        

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ﴾
[ الأعراف: ۴۵]

آنان كه از راه خدا روى برمى‌گردانند و آن را كجروى مى‌پندارند و به قيامت ايمان ندارند.

کریم

در این آیه،

مشخصات سوبژکتیو (عقیدتی) اهل دوزخ  را برمی شمارد:

انحراف از راه خدا

منحرف نامیدن مؤمنین

بی ایمانی به روز قیامت

﴿وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ﴾
[ الأعراف: ۴۶]

و ميانشان حايلى است، و بر اعراف مردانى هستند كه همه را به نشانيشان مى‌شناسند و اهل بهشت را آواز مى‌دهند كه سلام بر شما باد.

 اينان هر چند طمع بهشت دارند ولى هنوز بدان داخل نشده‌اند.

 

کریم

در این آیه،

اهل اعراف (برزخ) را معرفی می کند و سخنان شان را نقل می کند که خطاب به خدا و  اهل بهشت و دوزخ بر زبان می رانند.

 اعراف

  منطقه‌ای حائل میان بهشت و دوزخ است که بر اساس آیه اعراف افرادی در آن حاضرند که بر بهشتیان و جهنمیان اِشراف دارند. 

در مورد اصحاب اعراف، 

میان اهل سنت و شیعه اختلاف است. 

بیشتر عالمان شیعه با استناد به آیات قرآن و روایات معتقدند اصحاب اعراف، بندگان مقرب خداوند هستند؛

 اما بنابر نظر اهل سنت، اعراف کسانی‌اند که گناهان و کارهای خیر آنها با هم برابر است.

اهل اعراف (برزخ)

بر اهل بهشت درود می فرستند. 

دل شان می خواهد که اهل بهشت باشند، ولی خدا هنوز تصمیم نهایی را نگرفته است

و

آنها بلا تکلیف مانده اند

و

رو به ریا آورده اند.

﴿۞ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ﴾
[ الأعراف: ۴۷]

چون چشم به جانب دوزخيان گردانند گويند:

 اى پروردگار ما، ما را در شمار ستمكاران قرار مده.

اهل اعراف (برزخ)

از خدا می خواهند که آنها را جزو ستمکاران (گناهکاران) محسوب ندارد و به دوزخ محکوم نکند. 

﴿وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ﴾
[ الأعراف: ۴۸

ساكنان اعراف مردانى را كه از نشانيشان مى‌شناسند آواز دهند و گويند:

 آن خواسته كه گرد آورده بوديد و آن همه سركشى كه داشتيد شما را فايده‌اى نبخشيد.

اهل اعراف (برزخ)

در این آیه کریم،

دست به چاپلوسی غیر مستقیم نسبت به خدا می زنند

و

به سرزنش اهل دوزخ می پردازند.

هدف شان از این چاپلوسی دلجویی از خدا و رفتن به بهشت است.

 

﴿أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ﴾
[ الأعراف: ۴۹]

آيا اينان همان كسانند كه شما سوگند خورده بوديد كه رحمت خداوند نصيبشان نمى‌شود؟ 

داخل در بهشت شويد، نه بيمى بر شماست و نه غمگين مى‌شويد.

اهل اعراف (برزخ)

در این آیه، اهل بهشت را به رخ اهل دوزخ می کشند و چاپلوسی شان را تکمیل می کنند:

اهل بهشت نه بیمناکند و نه غمگین.

 

ادامه دارد.