قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۹۲)

        

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

 

﴿فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ﴾
[ الأعراف: ۳۷]

كيست ستمكارتر از آن كه به خدا دروغ بندد يا آيات او را دروغ انگارد؟ 

نصيبى كه برايشان مقرر شده به آنها خواهد رسيد.

 آنگاه كه فرستادگان ما بيايند تا جانشان را بگيرند، 

مى‌پرسند:

 آن چيزهايى كه به جاى خدا پرستش مى‌كرديد، اكنون كجايند؟ 

گويند: 

تباه شدند و از دست ما رفتند. و در اين حال به زيان خود شهادت دهند، كه كافر بوده‌اند.

 

کریم

در این آیه،

ستم را از نو تعریف می کند:

ستمگر کسی است که به خدا دروغ ببندد و یا آیات او را دروغ بداند.

دلیل کریم

عهدی است که بشر در عالم الست با خدا بسته است

و

عهد شکنی به معنی جفا (ستم) است.

دیالک تیک وفا و جفا.

کریم

در این آیه،

از پرسش و پاسخ  میان عمال عزرائیل و بشر گزارش می دهد.

بشر هم ابراز تنبه می کند.

﴿قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ﴾
[ الأعراف: ۳۸]

گويد:

 به ميان امتهايى كه پيش از شما بوده‌اند، از جن و انس، در آتش داخل شويد. 

هر امتى كه به آتش داخل شود امت همكيش خود را لعنت كند. 

تا چون همگى در آنجا گرد آيند، گروه‌هايى كه پيرو بوده‌اند در باره گروه‌هايى كه پيشوا بوده‌اند گويند:

 پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، دو چندان در آتش عذابشان كن. 

گويد: عذاب همه دوچندان

کریم

در این آیه،

چنان وانمود می کند که انگار عمال عزرائیل

پیشاپیش

یعنی

 قبل از قیامت

خطاکاران را به دوزخ می اندازند.

 

ضمنا

حدت و شدت عذاب شان را تعیین می کنند.

 

ادامه دارد.