آلن بدیو
(زادهٔ ۱۹۳۷)
درنگی
از
شین میم شین تا زمانی که
این مسائل برای انسان‌ها خواستنی و جستجوکردنی باشند،
«فرضیه‌ی کمونیسم»
نیز زنده و تپنده خواهد بود
و
در بزنگا‌ه‌هایی چون «کمون پاریس» و «انقلاب
اکتبر»
به میدان عمل و آزمون خواهد آمد و «رخداد» بازگشت‌ناپذیر را خلق
خواهد کرد.
که
خلایق خواهان حل مسائل یاد شده (برابری، اشتراک منافع انسانی، رهایی از قید مناسبات
مالکیت، رهایی از سلطه‌ی سرمایه و رفع تبعیض و استثمار) باشند.
این ادعای آلن بدیو
اولا
بدان معنی است
که
معنی وجودی و پویایی کمونیسم علمی، در چیزی سوبژکتیو است:
در خواست و خواهش خلایق است.
اگر خلایق به این مسائل بی اعتنا باشند، فاتحه ای بر کمونیسم علمی خوانده خواهد شد.
این
ثانیا
بدان معنی است
که
در صورت پیروزی انقلاب سوسیالیستی و حل مسائل یاد شده،
کمونیسم علمی معنی وجودی و پویایی خود را از دست خواهد داد و بی اعتبار خواهد گشت.
معلوم نیست که در این صورت، جامعه برابران بر اساس کدام تئوری جامعتی بنا خواهد شد.
تنها فونکسیونی که از دید آلن بدیو برای کمونیسم علمی باقی می ماند،
به میدان عمل و آزمون آمدن (؟) آن در بزنگا‌ه‌هایی چون «کمون پاریس» و «انقلاب
اکتبر»
(انقلابات شکست خورده)
است.
بدین طریق
محتوای جهان بینانه و تئوریکی و متدیکی متعالی و صرفنظرناپذیر کمونیسم علمی
فراموش و انکار می شود.
یعنی
علمیت و عینیت و ضرورت کمونیسم علمی بر باد داده می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر