۱۳۹۲ بهمن ۲۶, شنبه

اقیانوس


سیاوش کسرائی
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
آوا
(1336)

·        پای تا سر سینه، اما بی نفس، بی  خاطره، گنگ و فراموش
·        هر صدایی در نگاهش گم، به چشم ژرف خاموش

·        پر تپش، بی سایه، در خود ایستاده
·        سر به سر آغوش، خشکی را به زیر پا نهاده

·         باز باز و بیکرانه، دامن افشان، دور گستر
·        باد ها را همسفر، ساحل نشینان را نواگر

·         یادها در سینه اش مغروق، چون نعش زنی سیمینه اندام
·        نام ها از لب زدوده، تن رها و بی سرانجام

·        محو در مه، هر سپیده
·         شامگاهان، ارغوانی ابر بر رویش دویده

·        لکه ها از دید شب ها بر تن او
·         بوسه ی بس روز روشن، خفته در پیراهن او

·         گیسوانش در کرانه، شست و شو گر ماسه ها را
·         پای او بر ساحل دور
·         همنشین ماه شب، آبستن خورشید هر روز
·        بستر توفان مغرور

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری  
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر