چاله ها و چالش ها (429)

چرا باید به تاریخ جنبش چپ پرداخت؟

سهراب مبشری

سرچشمه:

اخبار روز

عیسی صفا

نوشته آقای سهراب مبشری گونه ای است که گویا ایشان در کره دیگری زندگی می کنند 

و نظریات سازمان اکثریت و حزب توده ایران را دنبال نکرده اند.

گویا ایشان اطلاع ندارند که یک ربع قرن پیش حزب توده ایران حمایت از 

جمهوری اسلامی را نقد کرده و اشتباه قلمداد کرده است.

گویا ایشان اطلاع ندارند که حزب توده ایران سیاست کنار گذاشتن رژیم ولایت فقیه را 

بطور دایمی و پیگیر دنبال کرده است.

 این بی خبری را باید به چه حسابی گذاشت؟

اما آیا سازمان فداییان اکثریت از گذشته سیاسی درس گرفته است؟

 آیا ایشان یادشان رفته که بعد از شعبده بازی انتخاب روحانی، سازمان فداییان اکثریت به  «مردم» تبریک گفتند؟

تبریک برای چه؟

تبریک برای انتخاب روحانی که اصلا سابقه اصلاح طلبی ندارد و مطیع رهبر است.

سازمان فداییان اکثریت سیاست تقلیل خواسته های مردم را دنبال می کند 

و روحانی را موردخطاب قرار می دهد.

اگر ایشان به کنگره ششم حزب توده ایران مراجعه کند خواهد دید که 

حزب خواهان کنار گذاشتن رزیم ولایت فقیه، انحلال تمامی ارگان های آن، 

تشکیل مجلس مؤسسان و تدوین قانون اساسی جدید است.

معلوم نیست با چه هدفی آقای مبشری حزب توده ایران را کنار سازمان فداییان اکثریت می گذارد.

دو خط کاملا سیاسی ـ ایدئولوژیک متفاوت این دو جریان را از یکدیگر جدا می کند.

شاید ایشان به در می گوید تا دیوار بشنود !

من از ایشان دعوت می کنم اول در خانه خود را تمیز کند.

مسعود بهبودی

از عیسی مسیح تا عیسی صفا

  

·        نظرات عیسی صفا کمافی السابق تند و تیزند، ولی انعکاس راستین واقعیات امور مورد بحث  نیستند.

1

·        معلوم نیست که منظور ایشان از حزب توده کدام دار و دسته است.

2

·        چون حزب توده عملا به اجزای متشکله اش تجزیه شده است و بدشواری می توان حداقل در یکی از آنها نشانه جهان بینانه  جدی  از حزب توده یافت.

3

·        کس چه می داند.

·        شاید حزب توده همیشه همین بوده است.

4

·        اگر منظور عیسی صفا از حزب توده گروه نامه مردم باشد، من یکی که کمترین تفاوتی میان آن و اکثریت نمی بینم.

5

·        عیسی صفا به جای دست بردن به ریشه قضایا به «تبریک اکثریت» چنگ می زند و رجز سر می دهد.

6

·        با موضعگیری های فرعی و بی اهمیت از این دست که نمی توان اختلافات ایدئولوژیکی و طبقاتی تعیین کننده میان احزاب و سازمان ها را سرهم بندی کرد.

7

·        اکثریت با صراحت تمام می گوید که چیست و طرفدار کیست.

·        کاش «احزاب» توده هم می گفتند.

·        البته نگویند هم می توان دیر یا زود به ماهیت شان پی برد.

پایان