سی امین سالروز تیرباران
ناخدا افضلی و همرزمانش
از فرماندهی ی نیروی دریایی ایران تا چوبه دار
از فرماندهی ی نیروی دریایی ایران تا چوبه دار
سرچشمه:
اخبار روز
مسعود
بهبودی
·
در اینکه روندگان راه توده شریف ترین
انسان های جامعه خویش بوده اند، تردیدی نیست.
·
در این هم که نام و یاد و بیوگرافی
آنها باید حفظ شود و گرامی داشته شود و از هیچ اشک و عشق و احترام و قدر دانی در
حق آنها کوتاهی نشود، شکی نیست.
1
·
ولی ایرانیون عزیز تا دیر نشده،
بهتر است که از سنت دیرین خویش مبنی بر مرده جوئی، مرده شوئی، مرده ستائی، مرده
پرستی به هر نیت مثبت و منفی دست بردارند و از تکرار شعارهای توخالی مبنی بر «چرا مرگ خویش آگاهانی که عموما حساس ترین ها،
آگاه ترین ها، هوشمندترین ها، متعهدترین ها در بین نسل خود بوده اند و هستند» پرهیز کنند.
2
·
اولا این عزیزان توده هرگز داوطلب
مرگ نبوده اند و مرگ از طرف طبقه حاکمه به آنها تحمیل شده است.
3
·
درست به همان سان که امام حسین و یاران
او، داوطلب مرگ نبوده اند، بلکه راه برگشت و حتی راه دستیابی به آب به روی شان
بسته شده و به قتل رسیده اند.
4
·
به همین دلیل، رهبری حزب توده را
می توان مظلومین تاریخ معاصر ایران محسوب داشت.
5
·
ثانیا حزب توده و اعضای آن بیشک
باسوادتر از اعضای بقیه احزاب، سازمان ها و انجمن ها بوده اند، ولی بی کمترین تردید
«حساس ترین ها، آگاه
ترین ها، هوشمندترین ها، متعهدترین ها» نبوده اند، بلکه درست برعکس.
6
·
حریفی می گفت:
·
شهیدنامه های قطور فقط نشانه قساوت
طبقه حاکمه نیست.
·
بلکه همزمان نشانه فقر فلسفی، فکری
و فرهنگی احزاب و سازمان های مربوطه است.»
7
·
تاریخ احزاب و سازمان ها و بویژه تاریخ
حزب توده باید بررسی دیالک تیکی شود و هر گونه ماستمالی اوپورتوینستی در این زمینه
به ضرر امر رهایش اجتماعی است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر