۱۳۹۲ اسفند ۵, دوشنبه

آن روزها


فروغ فرخزاد
(1313 ـ 1345)
(1934 ـ 1966)
تولدی دیگر
 (۱۳۴۱)


·        آن روزها رفتند،
·        آن روزهای خوب
·        آن روزهای سالم  سرشار
·        آن آسمان های پر از پولک
·        آن شاخساران پر از گیلاس
·        آن خانه های تکیه داده در حفاظ سبز پیچک ها به یکدیگر
·        آن بام های بادبادک های بازیگوش
·        آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها

·        آن روزها رفتند،
·         آن روزهایی کز شکاف پلک های من
·        آوازهایم ـ چون حبابی از هوا لبریز ـ می جوشید
·        چشمم به روی هر چه می لغزید
·        آن را چو شیر تازه می نوشید
·        گویی میان مردمک هایم
·        خرگوش نا آرام شادی بود
·        هر صبحدم با آفتاب پیر
·        به دشت های نا شناس جستجو می رفت
·        شب ها به جنگل های تاریکی فرو می رفت


·        آن روزها رفتند
·        آن روزها ی برفی خاموش
·        کز پشت شیشه در اتاق گرم
·        هر دم به بیرون خیره می گشتم
·        پاکیزه برف من چو کرکی نرم
·        آرام می بارید
·        بر نردبام کهنه ی چوبی
·        بر رشته ی سست طناب رخت
·        بر گیسوان کاج های پیر
·        و فکر می کردم به فردا، آه
·        فردا:
·        حجم سفید لیز
·        با خش و خش چادر مادربزرگ آغاز می شد
·        و با ظهور سایه ی مغشوش او در چارچوب در
·        که ناگهان خود را رها می کرد در احساس سرد نور
·        و طرح سرگردان پرواز کبوترها
·        در جام های رنگی شیشه
 
·        فردا ...  
 
·        گرمای کرسی خواب آور بود
·        من تند و بی پروا
·        دور از نگاه مادرم خط های باطل را
·        از مشق های کهنه ی خود پاک می کردم
·        چون برف می خوابید
·        در باغچه می گشتم افسرده
·        در پای گلدان های خشک یاس
·        گنجشک های مرده ام را خاک می کردم

·        آن روزها رفتند
·        آن روزهای جذبه و حیرت
·        آن روزهای خواب و بیداری
·        آن روز ها، هر سایه رازی داشت
·        هر جعبه ی سربسته گنجی را نهان می کرد
·        هر گوشه ی صندوقخانه در سکوت ظهر
·        گویی جهانی بود
·        هر کس ز تاریکی نمی ترسید
·         در چشم هایم قهرمانی بود


·        آن روزها رفتند
·        آن روزهای عید
·        آن انتظار آفتاب و گل
·        آن رعشه های عطر
·        در اجتماع ساکت و محبوب نرگس های صحرایی
·        که شهر را در آخرین صبح زمستانی
·        دیدار می کردند
·        آوازهای دوره گردان در خیابان دراز لکه های سبز
·        بازار در بوهای سرگردان شناور بود
·        در بوی تند قهوه و ماهی
·        بازار در زیر قدم ها پهن می شد، کش می آمد، با تمام لحظه های راه می آمیخت
·        و چرخ می زد در ته چشم عروسک ها
·        بازار، مادر بود که می رفت با سرعت به سوی حجم های رنگی سیال
·        و باز می آمد
·        با بسته های هدیه، با زنبیل های پر
·        بازار بود که می ریخت، که می ریخت، که می ریخت

·        آن روزها رفتند
·        آن روزهای خیرگی در رازهای جسم
·        آن روزهای آشنایی های محتاطانه با زیبایی رگ های آبی رنگ
·        دستی که با یک گل
·        از پشت دیواری صدا می زد
·        یک دست دیگر را
·        و لکه های کوچک جوهر بر این دست مشوش، مضطرب، ترسان
·        و عشق
·        که در سلامی شرم آگین، خویشتن را بازگو می کرد
·        در ظهر های گرم دود آلود
·        ما عشق مان را در غبار کوچه می خواندیم
·        ما با زبان ساده گل های قاصد آشنا بودیم
·        ما قلب هامان را به باغ مهربانی های معصومانه می بردیم
·         و به درختان قرض می دادیم
·        و توپ با پیغام های بوسه در دستان ما می گشت
·        و عشق بود
·        آن حس مغشوشی که در تاریکی هشتی
·        ناگاه
·        محصورمان می کرد
·        و جذب مان می کرد در انبوه سوزان نفس ها و تپش ها و تبسم های دزدانه


·        آن روزها رفتند
·        آن روزها ـ مثل نباتاتی که در خورشید می پوسند  ـ
·         از تابش خورشید پوسیدند
·        و گم شدند آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها
·        در ازدحام پر هیاهوی خیابان های بی برگشت
 
·        و دختری که گونه هایش را
·        با برگ های شمعدانی رنگ می زد، آه
·        اکنون زنی تنها ست
·        اکنون زنی تنها ست.

پایان 
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر