سیری در جهان بینی پروین اعتصامی (1)

 رخشنده اعتصامی (۱۲۸۵–۱۳۲۰)

مشهور به «پروین اعتصامی»

از واپسین شعرای دوره قاجار

پروین در سال ۱۲۹۱ به همراه خانواده ‌اش از تبریز به تهران مرفت.

پروین از کودکی با مشروطه‌ خواهان و چهره ‌های فرهنگی آشنا شده بود و تحت تأثیر پدر روزنامه نگار خود و دهخدا و ملک الشعرای بهار قرار داشت.

پروین اعتصامی در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۵ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه در قم در مقبرهٔ خانوادگی به خاک سپرده شد.

 

محتسب و مست

تحلیلی از شین میم شین

·        محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

·        مست گفت:

·        «ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست!»

·        گفت:

·        «مستی، زان سبب افتان و خیزان می روی.»

·        گفت:

·        «جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست!»

·        گفت:

·        «می باید تو را تا خانه ‌ی قاضی برم

·        گفت:

·        «رو، صبح آی:

·        قاضی ـ نیمه‌ شب ـ بیدار نیست!»

·        گفت:

·        «نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم»

·        گفت:

·        «والی، از کجا در خانه ‌ی خمار نیست!»

·        گفت:

·        «تا داروغه را گوئیم، در مسجد بخواب.»

·        گفت:

·        «مسجد خوابگاه مردم بد کار نیست!»

·        گفت:

·        «دیناری بده پنهان و خود را وارهان.»

·        گفت:

·        «کار شرع، کار درهم و دینار نیست!»

·        گفت:

·        «از بهر غرامت، جامه ‌ات بیرون کنم.»

·        گفت:

·        «پوسیده است، جز نقشی ز پود و تار نیست!»

·        گفت:

·        «آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه.»

·        گفت:

·        «در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست!»

·        گفت:

·        «می بسیار خوردی، ز آن، چنین بی خود شدی.»

·        گفت:

·        «ای بیهوده ‌گو، حرف کم و بسیار نیست!»

·        گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را.»

·        گفت:

·        «هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست!»

پایان