ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ
يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ
الْأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن
شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ﴾
[ المائدة: ۱۰۷]
و
هرگاه معلوم شود كه آن دو شاهد مرتكب گناه خيانت شده‌اند،
دو شاهد ديگر كه
اولى‌تر از آن دو باشند جاى ايشان را بگيرند.
آن دو به خدا قسم خورند كه
شهادت ما از شهادت آن دو درست‌تر است و ما از حق تجاوز نكنيم، هرگاه چنين
كنيم از ستمكاران باشيم.
کریم
در این آیه، رهنمود مربوط به وصیت را تدقیق و تصحیح و تکمیل می کند:
اگر دو تضمین کننده صحت وصیت خیانت کنند، باید تعویض شوند.
جالب در این آیه، مفهوم خیانت است.
خیانت در این آیه،
در دیالک تیک امانت و خیانت (در دیالک تیک امین و خاین) در نظر گرفته می شود و معنی می شود.
وصیت در این آیه به مثابه امانتی تلقی می شود که به دو شخص امین سپرده می شود.
اگر آندو شخص در امانت خطا کنند، دیگر نه امین بلکه ناامین تلقی می شوند.
یعنی
به امانت مربوطه و امانت گذار
خیانت می کنند
و
صلاحیت فقهی خود را از دست می دهند.
خیانت
در دیالک تیک خدمت و خیانت نیز به خدمت گرفته می شود:
کسی که مأموریتی را برای خدمت تعهد و تقبل می کند،
اگر به تکلیف و وظیفه مربوطه بی اعتنا باشد،
مثلا
منافع شخصی خود را بر منافع آمر خود
مقدمیت بخشد، مرتکب خیانت می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر