ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ
الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ
يَعْدِلُونَ﴾
[ الأنعام: ۱]
ستایش برای خداوندی است که آسمانها و زمین را آفرید و تاریکها و نور را پدید آورد،
و با این همه آنهایی که کافران شدند با پروردگار خویش دیگری را برابر می دارند
(و به اوشرک می آورند).
کریم
در این آیه،
دیالک تیک ماده و روح
(دیالک تیک وجود و شعور)
را
به صورت دیالک تیک آسمان ها و زمین و نور و ظلمت و خداوند بسط و تعمیم می دهد و نقش تعیین کننده را از آن روح (شعور، خداوند) می داند.
می توان گفت که جهان بینی کریم ایدئالیستی ـ عینی (اوبژکتیو) است.
جهان بینی افلاطون و هگل هم شبیه جهان بینی کریم است.
تفاوت