ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴾
[ الأنعام: ۱۵]
بگو:
از عذاب آن روز بزرگ مى‌ترسم اگر از پروردگارم فرمان نبرم.
کریم
در این آیه،
خود را تا سطح کودک صغیر مطیع بی شعوری تنزل می دهد
و
الله را به درجه پدری، معلمی، قدر قدرت قلدر خودکامه و مستبدی ارتقا می بخشد.
دلیل فرمانبری کریم از الله
در این آیه،
نه اقناع منطقی، علمی، عقلی ویا حداقل تجربی، بلکه دلیلی پسیکولوژیکی (ترس) است.
هر طفل صغیری و یا هر بدبخت اسیری می تواند چنین استدلال کند و اطاعت بی چون و چرا از هر اوتوریته ای (معلمی، پدری، برادر بزرگی، شکنجه گری، زندانبانی، پاسبانی، لات و لاشخور و خان وسلطان و امیری) را توجیه کند.
ولی چنین کردوکاری از سرور موجودات که به مقام رسول الله رسیده است،
یعنی رسالتی را به دوش می کشد و واسطه و میانجی میان خلق و خدا ست،
حیرت انگیز و شرم انگیز است.
حیرت انگیزتر و شرم آورتر
کردوکار الله خرپرور و نوکر پرور است که از رسول خود می خواهد تا به ترسناکی ارباب بنده دار (معبود) خود اشاره کند و اطاعت کورکورانه خود را توجیه پسیکولوژیکی کند.
این دیالک تیک بنده و ارباب، رسول الله و الله
اما نشانگر این است که آن،
انعکاس انتزاعی دیالک تیک توده بنده و اربابان برده دار (توده و طبقه حاکمه)
در ایینه زلال اسمان است:
یعنی الله عکس انتزاعی و آسمانی اعضای قدر قدرت و قلدر طبقه برده دار است.
اکنون می توان به این سؤال که خدا چیست، جواب داد:
خدا
اوتوریته است.
همانطور که در سلول اساسی جامعه یعنی در خانواده،
پدر اوتوریته است
و
در سلسله مراتب (هیرارشی) همه نهادهای جامعتی
اوتوریته ای حی و حاضر و فعال و فعال مایشاء است:
در مدرسه،
معلم، مدیر، بازرس، رئیس اداره آموزش و پرورش
در روستا
کدخدا، ژاندارم، رئیس ژاندارمری
در شهر
شهردار، پاسبان و الی اخر.
خدا
انعکاس انتزاعی ـ آسمانی همه اوتوریته های جهان است.
خدا
اوتوریته مجرد مطلق یونیورسال (عام) است.
بی دلیل نیست
که مسیحیت منادی و مبلغ تثلیث پدر ـ پسر ـ روح القدس است.
در قاموس مسیحیت
جهان خانواده ای است و خدا رئیس خانواده جهان است.
خدا
رئیس انتزاعی (مجرد) مطلق خانواده جهان است.
پدر بشریت است.
مادر اما کسی نیست.
یعنی
خانواده جهان به صورت پدرسالار اداره می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر