ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَىٰ وَجْهِهَا أَوْ
يَخَافُوا أَن تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ ۗ وَاتَّقُوا
اللَّهَ وَاسْمَعُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ﴾
[ المائدة: ۱۰۸]
اين
شيوه نزديك‌تر به آن است كه هم شهادت را بر وجه خود ادا كنند يا پس از
سوگند خوردن از ردّ سوگندهايشان بترسند.
از خدا بترسيد.
و گوش فرا داريد.
خدا مردم نافرمان را هدايت نمى‌كند.
کریم
در این آیه،
برای تضمین اجرای محتوای وصیت
دو شاهد وصیت را به خوردن سوگند وا می دارد و از شکست سوگند می ترساند.
در دوره ای که هنوز تضمین دولتی ـ حقوقی ـ قضایی ـ وکالتی اجرای وصیت پدید نیامده است،
ترس از خدا به تحدید (محدود سازی) و منضبط سازی مسلمین می انجامد.
کریم
کمافی السابق
دیالک تیک تهدید و تطمیع
را
به خدمت می گیرد و به صورت دیالک تیک ضلالت و هدایت بسط و تعمیم می دهد.
هدایت
در تئوری شناخت کریم،
نه امری مبتنی بر شناخت عقلی و علمی و تجربی، بلکه امری مبتنی بر اراده الهی است.
پیش شرط هدایت کسی به صراط مستقیم، اراده الهی است.
این یکی دیگر از تناقضات قرآن کریم است که فروغ فرخزاد در اشعار عصیانی اش
به چالش منطقی و عقلی می کشد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر