دومرد و دو مرگ
در ستون مجالس ترحيم ، در " اطلاعات "
اعلاني ديدم :
آن " مرحوم "
همشهری و دوستِ روزبه بود :
مردی خاموش ، هراسنده و " بی طرف "
تبعۀ ايده آل برای شاهنشاه و ساواك
كه می كوشيداز خطر بگریزد تا
بيشتر زندگی كند.
مفاهیم این بند از شعر طبری را هم باید زیر ذره بین تحلیل مارکسیستی قرار داد:
۱
تبعۀ ايده آل برای شاهنشاه و ساواك بودن
۲
احتیاط و خطر گریزی
۳
اندیشیدن به عمر طولانی
خصیصه و خصوصیت و مشخصه دیگر همشهری و دوست روزبه
احتیاط و خطر گریزی
بوده است.
به زعم طبری
احتیاط و پرهیز از خطر
از قبایح اخلاقی اند و نه از سجایای اخلاقی.
برای ارزیابی علمی و انقلابی این معایب اخلاقی از دید طبری،
سری به واژه نامه ها می زنیم:
احتیاط در فرهنگ لغات به معانی زیر است:
دوراندیشی
پختگی
عاقبت اندیشی
مآل بینی (پیش بینی نتیجه نهایی کردوکار)
باورش دشوار است که طبری طلاب خود را
نهی از دور اندیشی و پختگی و عاقیت اندیشی و پیش بینی نتایج نهایی کردوکار می کند.
اگر به دیالک تیک فقهی امر به معروف و نهی از منکر توسل بجوییم،
به این نتیجه می رسیم که طبری طلاب خود را
امر به کوته اندیشی، خامی و کله خری (بی اعتنایی به عاقبت کردوکار) می کند.
این هنوز چیزی نیست.
طبری خسرو روزبه را از این صفت یعنی احتیاط بری می داند.
شاید هم حق با طبری هم باشد.
خسرو روزبه
علیرغم اینکه به قول خودش تحت نظر رژیم کودتا بود، از کشور خارج نمی شود.
احتیاط
یکی از سجایای اخلاقی ضد فئودالی بورژوایی است.
بی دلیل نیست که احزاب بورژوایی
خود را کنسرواتیو و یا محافظه کار می نامند.
یعنی
احتیاط
را
نه ننگ و عار، بلکه حسن و افتخار می دانند.
حریف مرحوم هم احتمالا بورژوا بوده است.
چون اشراف برده دار و فئودال، اهل تهور و مخاطره جویی و ماجراجویی اند و بسان طبری احتیاط را ننگ و عار می دانند.
مراجعه کنید
به
رمان جنگ و صلح
فئودال زاده خردسال حتی در این رمان، عاشق جنگ و ستیز است و جان بر سر این عشق و تهور می نهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر