محمد زهری
درنگی
از
شین میم شین
آزار تنهایی
هوای خانه، سنگین است و افسرده است
گلی، بی آب، در گلدان روی میز، پژمرده است
...
غبار آینه، پوشیده راه جلوه های پاک را بر خویش
چراغ سقف، لرزان است از تشویش
ورق های کتاب نیمه بازی، منتظر مانده است دست آشنایی را
معنی تحت اللفظی:
عذاب بیکسی
هوای خانه افسرده و سنگین است.
کسی نبوده است که به گل در گلدان که روی میز قرار دارد، آب بدهد
نتیجه اش، پژمرده گشتن گل در گلدان است.
آیینه هم از فرط غبار گرفتگی قادر به انعکاس اشیاء نیست.
از فرط تشویش لرزه بر اندام لامپ آویزان از سقف افتاده است.
کتابی نیمه باز مانده است و کتابخوانی نیست که ورقش بزند.
ما برای تأمل بر روی این شعر زهری، آن را نخست تجزیه و بعد تحلیل می کنیم:
۱
آزار تنهایی
این عنوان این شعر زهری است.
در عنوان هر شعری، محتوای ماهوی آن شعر،
تبلور می یابد.
تقطیر می شود.
به اختصار تبیین می یابد.
تجرید می یابد.
تنهایی
از دید زهری، عذاب آور است.
بی دلیل نیست که برای تنبیه زندانیان، آنها را به سلول انفرادی می اندازند.
یعنی
رابطه شان را با همبندان شان قطع می کنند.
به زبان زهری
آنها را به عذاب تنهایی گرفتار می سازند.
سؤال این است که تنهایی چیست؟
آیا تنهایی واقعا عذاب آور است و عذاب تنهایی به چه دلیل است؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر