درنگی
از
شین میم شین
از رسول رنج به امام خلق
سیاوش کسرایی
از
شین میم شین
از رسول رنج به امام خلق
سیاوش کسرایی
زاد و رود رنج
خانوار کار
افتخارنامه، نامنامه ای نداشته ست
ـ آن چنان که داشتند پیش ازین ستمگران ـ
لیکن از پس زمان ما، به یادگار
داشت خواهد از تو
هم نگاهداشت خواهد از تو، نام.
معنی تحت اللفظی:
توده مولد و زحمتکش و پرولتاریا
(بر خلاف ستمگران)
فاقد شجره و افتخارنامه و نامنامه بوده است.
توده مولد و زحمتکش و پرولتاریا
اما
در آینده نام تو را هم به یاد خواهد داشت و هم به یادگار خواهد داشت.منظور سیاوش از مفاهیم «به یاد داشتن» و «به یادگار داشتن» نام خمینی توسط زاد و رود رنج و خانوار کار چیست؟
لیکن از پس زمان ما، به یادگار
داشت خواهد از تو
هم نگاهداشت خواهد از تو، نام.
سیاوشدر این بند آخر شعرش
به عنوان هشدار به خمینی
دیالک تیک خاص و عام
را
به صورت دیالک تیک یادگار و یاد بسط و تعمیم می دهد:
توده و پرولتاریا بی اعتنا به سمتگیری سیاسی انقلابی و یا ارتجاعی خمینی ها، از آنها یاد می کند.
یا به نیکی از آنها یاد می کند و یا به نفرت.
سعدیا مرد نکونام تمیرد، هرگز
مرده ان است که نامش به نکویی نبرند.
سیاوش احتمالا همین حرف سعدی را یاد آور می شود:
خمینی
در دل و ذهن و ضمیر توده و پرولتاریا
یا به عنوان نیکنام باقی خواهد ماند ویا به عنوان بدنام.
توده و پرولتاریا
اما
نام خمینی را در صورتی که سمتگیری انقلابی و خلقی داشته باشد،
یعنی
اگر به توده و پرولتاریا خیانت نکند،
به یادگار خواهد داشت.
انسان ها
چیزی رابه یادگار نگه می دارند که برای شان ارجمند باشد.
نتیجه این هشدار سیاوش به خمینی را در شعر بعدی سیاوش می خوانیم.
پایان شعر اول
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر