خود آموز خود اندیشی (۱۲۲۴ )

 

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت یازدهم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص  ۸۹ ـ ۹۰)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

حافظ

قومی به جد و جهد نهادند وصل دوست

قومی دگر حواله به تقدیر می کنند.

معنی تحت اللفظی:

گروهی

پیش شرط لازم برای وصل دوست را جد و جهد می دانند

و

گروه دیگر

پیش شرط لازم برای وصل دوست را در تقدیر و سرنوشت می دانند.

 

منظور خواجه از دوست، خوانین و سلاطین فئودال و برده دارند.

 

منظور خواجه از جد و جهد، کشیک دادن در حوالی دربارها و خرگاه ها ست.

منظور خواجه از تقدیر، تصادف است.

 

حافظ

چون حسن عاقبت، نه به رندی و زاهدی است

آن به که کار خود به عنایت رها کنند.

معنی تحت اللفظی:

 پیش شرط عاقبت به خیر گشتن،

الطاف الهی است و نه رندی و زهد.

 

خواجه

در این بیت غزل

بشریت را تا درجه جوجه های پرندگان تنزل می دهد که باید دهان شان را به امید دریافت طعام از مأمورین خدا باز بگذارند.

 

بشریت در جامعه شناسی فلسفه سلب سوبژکتیویته می شود.

اوبژکت هیچ کاره واره می شود.

جوجه واره می شود.

 

ادامه دارد.