۱۴۰۴ اردیبهشت ۱۵, دوشنبه

درنگی در دو شعر از سیاوش کسرایی خطاب به روح الله خمینی (۳)

 
درنگی
از
شین میم شین
 
از رسول رنج به امام خلق
سیاوش کسرایی
 

دارَمَت پیام

ای امام

که زبان خاکیانم و رسول رنج

بر تو ام درود،

بر تو ام سلام!

 

آمدی، خوشامدی

پیش پای تست ای خجسته پی که خلق

می کند قیام

معنی تحت اللفظی:

ای امام خلق، درود و سلام بر تو باد.

خوش آمدی و پیش پای تو ای خوش قدم، خلق قیام کرده است.

من سخنگوی سکنه خاکم و رسول توده رنجبر و پیامی برای تو دارم.

سیاوش 

در این بند آغازین این شعر

دیالک تیک حزب توده و فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه 

را

به شکل دیالک تیک زبان خاکیان و رسول رنجبران و امام خلق خوش قدم بسط و تعمیم می دهد.

هدف و آماج و مقصد و مقصود و منظور سیاوش از این شعر،

ارسال پیام به امام 

است.

این بدان معنی است که سیاوش 

جای الله (خدا) را با توده ـ خدا (خدای خاک)

و

جای رسول الله را با امام خلق 

پر می کند

 و 

حزب توده 

را

زبان توده ـ خدا محسوب می دارد.

یعنی

حزب توده به مثابه سخنگوی توده محسوب می شود.

 

این

عینا و عملا

فرمی از موضعگیری حزب توده نسبت به فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه تحت رهبری روح الله خمینی است.

سیاوش

به نمایندگی از سوی حزب توده

 روی کار آمدن  فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه تحت رهبری خمینی 

را

نه پیروزی ارتجاع سرخ و سیاه (به قول مؤلفین کتاب انقلاب سفید) بر انقلاب بورژوایی سفید از بالا تحت رهبری دربار پهلوی،

بلکه پیروزی نیروی ضد امپریالیستی پیچیده و بغرنج و مبهمی تحت لوای اسلام می پندارد.

 

به همین دلیل

عنگلاب اسلامی

را

چیزی شبیه انقلابات دموکراتیک و ملی تصور و تصویر می کند  و به رهبر تازه وارد آن خوشامد می گوید و او را  خجسته پی (خوش قدم) می نامد.

تخیل 

توهم دهد فرد را

توهم

به ذلت کشد فرد خونسرد را.

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر