از
شین میم شین
از رسول رنج به امام خلق
سیاوش کسرایی
دارَمَت پیام
ای امام
که زبان خاکیانم و رسول رنج
بر تو ام درود،
بر تو ام سلام!
آمدی، خوشامدی
پیش پای تست ای خجسته پی که خلق
می کند قیام
معنی تحت اللفظی:
ای امام خلق، درود و سلام بر تو باد.
خوش آمدی و پیش پای تو ای خوش قدم، خلق قیام کرده است.
من سخنگوی سکنه خاکم و رسول توده رنجبر و پیامی برای تو دارم.
سیاوش
در این بند آغازین این شعر
دیالک تیک حزب توده و فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه
را
به شکل دیالک تیک زبان خاکیان و رسول رنجبران و امام خلق خوش قدم بسط و تعمیم می دهد.
هدف و آماج و مقصد و مقصود و منظور سیاوش از این شعر،
ارسال پیام به امام
است.
این بدان معنی است که سیاوش
جای الله (خدا) را با توده ـ خدا (خدای خاک)
و
جای رسول الله را با امام خلق
پر می کند
و
حزب توده
را
زبان توده ـ خدا محسوب می دارد.
یعنی
حزب توده به مثابه سخنگوی توده محسوب می شود.
این
عینا و عملا
فرمی از موضعگیری حزب توده نسبت به فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه تحت رهبری روح الله خمینی است.
سیاوش
به نمایندگی از سوی حزب توده
روی کار آمدن فراکسیون فئودالی ـ فوندامنتالیستی روحانیت شیعه تحت رهبری خمینی
را
نه پیروزی ارتجاع سرخ و سیاه (به قول مؤلفین کتاب انقلاب سفید) بر انقلاب بورژوایی سفید از بالا تحت رهبری دربار پهلوی،
بلکه پیروزی نیروی ضد امپریالیستی پیچیده و بغرنج و مبهمی تحت لوای اسلام می پندارد.
به همین دلیل
عنگلاب اسلامی
را
چیزی شبیه انقلابات دموکراتیک و ملی تصور و تصویر می کند و به رهبر تازه وارد آن خوشامد می گوید و او را خجسته پی (خوش قدم) می نامد.
تخیل
توهم دهد فرد را
توهم
به ذلت کشد فرد خونسرد را.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر