۱۳۹۰ مهر ۱۸, دوشنبه

فردای دریایی

برزین آذرمهر

• نه چو نیلوفر دمیده بر آب

• نه چو لرزنده شب پر شبتاب،

• نه چوباران

• نه قطره
• نه شبنم
• نه چو پر ریشه بیشه ی درهم،

• نه چو مرغی که سردهد آواز

• با دلی پر ز حسرت پرواز،

• نه چو مهتاب نو دمیده به کوه

• ازشب تیره آمده به ستوه،

• نه چو توفان پا گرفته به دشت

• رو نهاده به راه بی‌ برگشت،

• نه چو امواج سخت کوبنده

صخره‌ ها را زخشم روبنده،

• نه چو جنگل

• نه رود
• نه نیزار
• نه بهاران زنده از پیکار ،

• بوی دریا

• نمی دهد شعرم!



• گر نبارم چو قطره

• چون باران
• نبرم ره به گردش دوران،

• نزنم شخم خاک خشک و عقیم

• نکنم چاره این عذاب عظیم،

• گل نکارم به دوزخِ تقدیر

• در نسیم بهاری تغییر،

• نگشایم گره ز غنچه ی ماه

• که نشانی است از شکوه پگاه،

• نگذرم از هزار سرخه حصار

• نستیزم به راه فتح بهار،

• نزنم پر به شام بی ‌پرواز

• نکنم نو فسانه ‌ای آغاز،

• نشوم در تنور هستی گم

• نفشانم چو دانه ی گندم
• عطر غم‌ ها و شادی مردم،

• بوی فردا

• نمی دهد شعرم!

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر