۱۳۹۰ آبان ۵, پنجشنبه

چاله ها و چالش ها (82)


شهر سیرته قبل از صدور
فرهنگ ، تمدن، دموکراسی، آزادی
از غرب


شهر سیرته پس از صدور
فرهنگ ، تمدن، دموکراسی، آزادی
از غرب

پائيز در بهار

رهياب
سوم آبان 1390
سرچشمه:
مجله هفته

• شعر ، بيان احساسی است که از تجربه ای برمي خيزد که در عين آنکه يگانه است، مشترک نيز است.

• اين تجربه را با آنان که بهار عربی را تجربه مي کنند ، به اشتراک مي گذارم بويژه با ليبيايی ها.

• ما
• باور داشتيم:
• «سالی که نکو ست ، از بهارش پيدا ست!»

• اما
• نگفته بودند،
• با هجوم تلخ پائيز بر بهار
• آيا چه بايد کرد؟!

• گفتند:
• صبر کنيد!
• «جوجه را آخر پائيز بايد شمرد!»

• و اينک، اين ما:
• آشيانه ها .... تاراج!
• جوجه ها .... پر پر!

• و پائيز ....همچنان باقي است!


محمد

• رهیاب می نویسند که «شعر بيان احساسی است که از تجربه ای برمي خيزد که در عين آنکه يگانه است، مشترک نيز است!»

• این که شعر و هر فرم تبیین هنری دیگر (مجسمه، موسیقی، نقاشی، قصه و ...) انعکاس جهان واقعی در ضمیر انسان ها ست، درست است، ولی علیرغم این، شعر ـ برای مثال ـ شولائی از عواطف و احساسات و خصوصیات شخصی و ایدئولوژیکی سراینده اش را نیز در بر دارد.

• شگفت انگیز اما این است که حادثه واحدی در ضمیر طبقات اجتماعی مختلف به یکسان منعکس نمی شود، حتی در ضمیر اعضای طبقه اجتماعی واحد ـ بسته به عوامل اوبژکتیف و سوبژکتیف ـ چه بسا با تفاوت های جدی منعکس می شود:
• انعکاس ماده در آئینه روح، انعکاسی آیینه وار و ساده نیست، بلکه از فیلترهای طبقاتی و معرفتی ـ نظری فردی و فرهنگی مختلف می گذرد.

• از این رو، تعمیم پذیری آن قابل تأمل است:

• من روزی به بورژوائی احمقانه «احساس فردی خود را از تجربه» استثمار بی بند و بار زحمتکشان، در یکی از کشورهای سرمایه داری گفتم.

• هدف من از بازگوئی این تجربه، نشان دادن سیستم اجتماعی نامطلوبی بود.
• او اما آب دهنش افتاد و به شکوه پرداخت، که در کشورش زحمتکشان ـ متأسفانه ـ خیلی ملاحظه می شوند.

• مسئله لیبی و عراق و افغانستان هم به همین سان است.



• مفهوم «بهار عربی» کذائی یکی از مفاهیم ساخته شده در کارخانه های ایدئولوژیکی امپریالیستی است که با حرکات ضد سوسیالیستی در پراگ در رابطه بوده:

• «بهار پراگ»

• اکنون سعی بر آن است که با این شعار، حیطه نفوذ امپریالیسم در خاورمیانه وسعت و ژرفا بیابد.

• اکنون رهنمودهای مهمی در رابطه با همین شعار و خط مشی موسوم به «بهار عربی» به مراکز اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داده می شوند:

• اکنون دانشجویان عرب آسانتر و بیشمارتر پذیرفته و «تربیت» می شوند، تا مثل لیبی، آب به آسیاب امپریالیسم ریخته شود.

• مفهوم «بهار عربی» باید برای توده های مردم افشا شود و راه سوء استفاده از آن مسدود گردد.

• در این شعر هم رهیاب تاحدودی همین نیت را داشته اند.


• با این شعار سیلی از خون و توفانی از اندوه و دربدری و خواری و حقارت توده های مردم گره خواهد خورد.

امپریالیسم اکنون برای گشودن منفذ تخلیه فشار به کشتار و تخریب وسیع نیاز دارد.

پایان
ویرایش از دایرة المعارف روشنگری است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر