خود آموز خود اندیشی (۱۱۷۳)

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت هشتم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص  ۸۷ ـ ۸۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

 

حافظ

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور

با خاک کوی دوست برابر نمی‌کـنـم.

معنی تحت اللفظی:

من خاک کوچه معشوق را بر بهشت و همه نعمات بهشتی ترجیح می دهم.

 

این طرز برخورد نه تنها به معنی انکار خویشتن خویش است، بلکه علاوه بر آن

 به معنی بی اعتنائی به محیط زیست است،

 به معنی بی اعتنائی به شرایط عینی و واقعی زندگی است.

 

نوکرصفتی انسان را به چه نکبتی که دچار نمی کند.

 

انسان واقعی نمی تواند فقط دهنده باشد.

ادعای دهنده محض بودن، دروغی بیش نیست.

نوکرصفت ترین نوکران، روسبی ترین روسبی ها حتی دهنده و گیرنده اند

و

سعدی و حافظ این حقیقت سوزان را بهتر از همه می دانند.

وقتی سعدی و حافظ نوکری و سرسپردگی خود را به شاهان رنگارنگ و توله های آنها ابراز می کنند، به خاطر چشم و گوش آنها نیست.

 

ادامه دارد.