خود آموز خود اندیشی (۱۱۷۴)

 

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت هشتم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص  ۸۷ ـ ۸۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم

 

حافظ

 

اگر بر جای من غیری گزیند دوست، حاکم اوست

حرامـم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم.

معنی تحت اللفظی:

اگر دوست (معشوق، شاهد) به جای من عاشق دیگری را انتخاب کند، آزاد و مختار است.

من اما اگر جانم هم  در خطر باشد، حاضر به انتخاب دوست دیگر به جای او نخواهم شد.

 

سعدی

همین ادعای حافظ را از زبان بنده ای بیان کرده است:

«مرا بکش، ولی مفروش.»

 

سعدی و حافظ

قصد بنده پروری و نوکر پروری و زباله سازی اعضای جامعه را دارند.

منظور آندو از دوست، ارباب و خان و سلطان است.

شعرای دربار پهلوی و خرگاه خمینی هم همین ایده را به خورد مردم می دهند.

فدایی شاه و شیخ (ایران و اسلام کذایی) می پرورند.

دلیل تجلیل آندو از عشق بنده به ارباب، توده به طبقات حاکمه

دشواری اثبات عقلی حقیقت و حقانیت و ضرورت این از جان گذشتگی خرکی و جاهلانه است.

به همین دلیل

سعدی و حافظ

به افزارهای غریزی و عاطفی و ضدعلی و ضد علمی مثلا عشق متوسل می شوند.

دلیل تجلیل از می و میکده و ساقی و عیش و نوش و عشرت و شهوت و دم (لحظه) هم همین است.

همه این چیزها موجب زوال عقل (مغز و مخ) می شوند و بشر را به جانور تقلیل می دهند.

 

ادامه دارد.