درنگی
از
مُردن آدمهای مشهور غیرعادی‌ست،
چه جانانه جنگیده باشند چه بد،
مردن آدمهای مشهور غیرعادی‌ست،
چه دوستشان داشته باشیم
چه نداشته باشیم،
آنها مانند ساختمان‌ها و خیابان‌های قدیمی هستند،
مانند اشیا و مکانهایی که به آنها عادت داریم،
و به سادگی به‌خاطرِ حضورشان قبولشان کرده‌ایم.
مردن آدمهای مشهور غیرعادی‌ست،
شبیه مردن پدر، یا سگ و گربه خانگی‌ست،
کشته شدن یا خودکشی آدمهای مشهور هم غیر عادی‌ست.
مشکل این است که آنها باید با چیزی جایگزین شوند،
و تقریبا هرگز چیزی جای‌شان را پر نمی‌کند،
و این اندوهی منحصربه‌فرد برای ما ایجاد می‌کند.
مردن آدمهای مشهور غیرعادی‌ست،
پیاده‌روها دیگرگونه به نظر می‌آیند،
کودکان و هم‌بستران و پرده‌ها و ماشینها، دیگرگونه به نظر می‌رسند.
مردن آدمهای مشهور غیرعادی‌ست
ما دچار مشکل می‌شویم.
چارلز بوکفسکی
مش بوکفسکی
کمترین فرق ماهوی بین آدم های مشهور (نامدار) و توده بی نام و بی اعتنا به نام
وجود ندارد.
اگر توده بی نام و بی اعتنا به نام
صدهزار بار شریفتر از نخبگان نامدار نباشد،
رذلتر از آنها هم نیست.
آدم های مشهور (نامدار)
چه بسا فقط شهرت و نام دارند و این تنها چیزی است که دارند.
توده اما خدا ست که مولد هماره زحمتکشی است.
بانی شهرت و نامداری برای آدم های مشهور (نامدار)
یا توده است
و
یا
طبقه حاکمه.
به همین دلیل
آدم های مشهور (نامدار) به دو دسته زیر طبقه بندی می شوند:
شخصیت های توده ای از قبیل مارکس و انگلس و لنین و هوشی مین
و
اجامر وابسته به اناگل
از قبیل هیتلر و هایدگر و یلسین و ترامپ و پالان و پوتین
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر