سرچشمه:فیس بوک
مهدیه اب
آهسته از کنار من عبور کنید
من روی طناب حادثه ایستاده ام
و دستی مدام
تمامی آشوب های جهان را
در من می ریزد.
خانم!
آقا!
لطفاً مرا با نوازش های خود
به قعر این خوشبختی عمیق
پرت نکنید!
خوشبختی های من
همیشه درد آور اند.
• این شعر، علیرغم زیبائی فرمال و صوری اش، علیرغم افیون وارگی اش، به زهر مهلک پسیمیسم (بدبینی و نومیدی فلسفی) آلوده است.
• علت روی آوردن به نیهلیسم و پسیمیسم ـ به احتمال قوی ـ وابستگی طبقاتی است که پایگاه طبقاتی نامیده می شود.
• طبقات اجتماعی بی فردا و بلحاظ تاریخی فاقد فونکسیون پیشرفتگرا، همیشه به خودستیزی و تنفر از زیست می رسند.
• چاره این بیماری ایدئولوژیکی، ترک موضع طبقاتی و تغییر سنگر اجتماعی است.
• ولی آسان نیست.
• در مورد پیامبران اگزیستانسیالیسم از سارتر تا کامو هم ماجرا ـ به احتمال قوی ـ از این دست بوده است.
• در مورد کافکا و هدایت هم به همین سان.
ولی حقیقت این است که اشعار شاعر دلنشین و زیبا و بی عیب و نقص فرمال هستند و چه بسا بلحاظ تخیل و تصویر و حتی محتوا بی مانند!
عمرش دراز باد!
عمرش دراز باد!
با پوزش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر