پروفسور دکتر مارتین فونتیوس
برگردان
شین میم شین
نام دئیست
۱
· نام دئیست در قرن شانزدهم، احتمالا برای نامیدن طرفداران سوسی نیاریسم و یا مکتب ضد تثلیث به کار می رفت که از (اب و ام و روح القدس) تنها اب را به مثابه خدا قبول داشتند.
۲
· در ادبیات مدرن، واژه «دئیست» را برای اولین بار چارلز بلونت (۱۶۵۹ ـ ۱۶۹۳ میلادی) در مورد خودش به کار می برد.
۳
· معانی مترادف با دئیست، به شرح زیر بوده اند:
الف
· «آزاد اندیش»، که به کسانی اطلاق می شد که جسارت تفکر آزاد علیه اوتوریته کلیسا را داشته اند.
ب
· «ناتورالیست»، که در مورد کسانی به کار می رفت، که با اعتقاد به ماوراء الطبیعه و وحی مخالف بودند.
پ
· طرفداران طبیعمذهب.
۴
· منشاء تاریخی دئیسم حاکی از فرقه ای مسیحی است که علیرغم داشتن برچسب انتقاد از مذهب، دارای اعتقادات مذهبی راستین بوده است و بارها در صدد تشکیل همبود مذهبی دئیستی برآمده است، ولی ناکام مانده است.
· (تولاند، ولتر، روبسپیر).
۵
· میراث فکری دئیسم را هگل، در اثر خود تحت عنوان «مذهب شنلسی آلمانی قرن نوزدهم میلادی» بارآور می سازد.
۶
· هگل در این اثر خود همه جا از مسائلی آغاز به بحث می کند که دئیست ها مطرح کرده اند.
۷
· مهمترین نمایندگان دئیسم به شرح زیر بوده اند:
الف
برونو باوئر
(۱۸۰۹ ـ ۱۸۸۲)
تئولوگ (فقیه)
منتقد انجیل
فیلسوف
تاریخدان
· هگلیانیست های جوان
· (اشتراوس، برونو باوئر)
ب
· بنیانگذار مکتب توبینگر
· (کریستیان باوئر)، که ماتریالیسم تاریخی در چالش با نظرات آنان ـ آن سان که فرانتس مرینگ خاطر نشان می شود ـ به حل مسئله پیدایش مسیحیت نایل می آید.
۸
داوید فریدریش اشتراوس
(۱۸۰۸ ـ ۱۸۷۴)
نویسنده
فیلسوف
تئولوگ
· از اواخر قرن نوزدهم، با کاهش نفوذ تفکر اروپا سنتریکی (اروپا مرکز بین) و با رشد تفکر ماتریالیستی که پیدایش تفکر مذهبی از موضوعات مهم آن بوده است، جذابیت علمی دئیسم رو به افول می رود.
۹
· بررسی کلی ارنست ترولچ جوان در سال ۱۸۹۲ میلادی راجع به دئیسم هنوز هم اعتبار خود را حفظ کرده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر