شین میم شین
بوستان
باب سوم
در عشق و مستی و شور
حکایت پانزدهم
بخش اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۱ )
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم
نپرسید باری به خلق خوش ام
ببین تا چه بارش به جان می کشم
معنی تحت اللفظی:
فریب خوش اخلاقی مرا نخورید.
به رنجی بیندیشید که از عشق او می برم.
سعدی
در این بیت شعر
دیالک تیک نمود و بود (پدیده و ماهیت، ظاهر و ذات)
را
به شکل دیالک تیک خوش اخلاقی و رنجبری بسط و تعمیم می دهد
و
ضمنا
نقش تعیین کننده را از آن (بود، ماهیت، ذات، رنجبری) می داند.
دیالک تیک نمود و بود (پدیده و ماهیت، ظاهر و ذات)
با دیالک تیک فرم و محتوا خویشاوند است.
دیالک تیک نمود و بود (پدیده و ماهیت، ظاهر و ذات)
به لحاظ کمی
فقیرتر از دیالک تیک فرم و محتوا
ولی
به لحاظ کیفی
غنی تر از آن است.
نمود
نتیجه تجرید جوانب و جنبه های تعیین کننده فرم است
و
ماهیت
نتیجه تجرید جوانب و جنبه های تعیین کننده محتوا ست.
نتیجه عمومی عشق همین است:
لذت از ریاضت خویش.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر