شین میم شین
بوستان
باب سوم
در عشق و مستی و شور
حکایت پانزدهم
بخش اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۹۱ )
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم
پس از آن که شخص ام ز خاک آفرید
به قدرت در او جان پاک آفرید
عجب داری ار بار امرش برم
که دائم به احسان و فضلش در ام؟
معنی تحت اللفظی:
خدا که خالق من از خاک و دمیدن جان در کلبد بی جان است،
تعجبی ندارد که مخلوق از فرامینش اطاعت کند.
مخلوقی که بخشش و فضل الهی همیشه شامل حالش بوده است.
منظور عاشق همجنسگرا از جنس خود سعدی
غسل کردن در هوای سرد و بی اعتنایی به خطر سرماخوردگی است.
سعدی
اکنون از عشق حریف به پسر به عشق او به پروردگار می رسد.
کسب و کار شعرا و فقهای فئودالی همیشه همین بوده است:
جا زدن عشق بند تنبانی به کسی و انعکاس بی شرمانه روابط بند تنبانی در آیینه آسمان و گذاشتن علامت تساوی میان عشق به پسر با عشق به پروردگار.
چون نیک بنگری
همه تزویر می کنند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر