گفت و گو

اثری از روما زعیسوف

 گاف بیدار

·        به چه می اندیشی؟

·        به نهالی که شکست

·        یا به بذری که فِشاندی به زمین
بی که آبی برسانی اش  ز رود؟

*****

·        به چه می اندیشی؟

·        به سؤالی که چرا خانه ی تو ویران است

·        یا به ویرانی این خطه که بی آبادی است؟

·        به چراغی که نداری به سرا

·        یا به این حیطه که ظلمتسار است

·        و درآن روزنه ای روشن نیست؟

*****

·        به چه می اندیشی؟

·        به بهاری که گذر کرد و گریخت

·        و ندیدیمَش رنگ

·        و ندیدیمَش روی

·        یا به پاییز خزان بار که تک آمده است

·        و ز ما می برد این شاخ

·        این برگ؟

*****

·        به چه می اندیشی؟

·        به زمستان عبوسی که بخواهد آمد

·        و ز ما خواهد برد

·        همه رگ،  ریشه و پوست

·        و به ما لخت تنان خواهد داد

·        دو سه گز جامه ی برفینه که باید می داشت

·        یا به پایان عبور

·        و به نامی که اگر به بد (بود) و ننگ  

·        شود آن، کنده به سنگ؟

 ·   ( به سنگ گور کنده می شود؟)    

*****

·        به چه می اندیشی؟

·        باز کن عقده دل را با من

·        مهربان باش رفیق

·        من و تو پاره ی یک پیکره ایم

·        بگو آن قصه که می باید گفت

·        لب خموشی و چموشی مکن اینجا

·        ننگ است

·        فصل ما می گذرد

·        وقت ما کافی نیست

*****

·        چه کسی گفت به تو:

·        «زندگی مرداب است

·        و لجن زار عمیقی است که نتوان خشکاند،

·        نتوانش پالود؟»

·        چه کسی گفت به تو:

·        « آدمی مردار است

·        و عفن زا ست و بهسازی او ممکن نیست

·        نتوانش آمود؟»

·        (آمودن: آراستن، زینت کردن) 

*****

·        به گمانم که تو از جمع دگر دیسانی

·        و به خود می نگری

·        و به مردار شعوری

·        و به مردار غروری که عفونت زده است

·        زندگی نیست سرابی که تو می پنداری

·        ای دریغا از تو

·        ای دریغا که بدینگونه زبون انگاری

·        زندگانی جوشا ست

·        زندگانی جاری  است

·        زندگانی دریا ست

·        موج ها می گذرند

·        من و تو می گذریم

·        آدمی می ماند

·        و آدمی می زاید

·        به طریقی که رسالت دارد

·        به تلاشی که همه نعمت هستی در او ست

·        به امیدی که اصالت دارد

·        آدمی باید بود

·        زندگی باید کرد

·        زندگی باید کرد

·        آدمی باید بود.

پایان

   یا به پایان عبور

 و به بامی که اگر به بد (بود) و تنگ  

  شود آکنده به سنگ؟

(منظور شاعر شاید گور باشد که اگر فراخ یا تنگ باشد، با سنگ لحد و قلوه سنگ و خاک پر می شود.)

ویرایش از دایرة المعارف روشنگری

با سپاس از مسعود دلیجانی