شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۱ ـ ۵۲)
بخش نهم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
چو شمشیر پیکار برداشتی
نگه دار
ـ پنهان ـ
ره آشتی
که لشکرکشوفان مغفر شکاف
نهان، صلح جستند و پیدا، مصاف
دل مرد میدان، نهانی بجوی
که باشد، که در پایت افتد چو گوی
چو سالاری از دشمن افتد به چنگ
به کشتن در اش کرد باید درنگ
که افتد، کز این نیمه هم سروری
بماند گرفتار در چنبری
اگر کشتی این بندی ریش را
نبینی دگر، بندی خویش را
نترسد که، دوران اش بندی کند
که، بر بندیان زورمندی کند
کسی بندیان را بود دستگیر
که خود بوده باشد، به بندی اسیر
اگر سر نهد بر خطت سروری
چو نیک اش بداری، نهد دیگری
اگر خفیه ده دل به دست آوری
از آن به، که صد ره شبیخون بری
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر