هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل هشتم
جزوه ای که تاریخ جهان را رقم زد.
۱
طبقه کارگر برنامه اش را دریافت می کند.
کمیته مرکزی انجمن کمونیست ها
برنامه تعیین شده توسط مارکس و انگلس
را
بدون کمترین تغییری
می پسندد.
هزینه چاپ آن
را
انجمن آموزشی ـ پرورشی کارگران کمونیستی ـ آلمانی لندن
به عهده می گیرد.
در چاپخانه کوچک انجمن آموزشی ـ پرورشی برای کارگران
متن برنامه به چاپ می رسد.
فریدریش لسنر
(۱۸۲۵ ـ ۱۹۱۰)
یکی از اعضای انجمن کمونیست ها
به
نام فریدریش لسنر
که
شاهد ماجرا بود،
می نویسد:
«وقتی در اوایل سال ۱۸۴۸
نسخه دستی «مانیفست حزب کمونیستی» در لندن به دستمان رسید،
من هم می بایستی سهم ناچیزی در انتشار این سند دوران ساز
داشته باشم.
من نسخه دستی «مانیفست حزب کمونیستی» را به چاپچی رساندم
و
بعد
برای ویرایش از چاپچی به کارل شاپر.
در این دوره بود
که
مارکس و انگلس
را
برای اولین بار دیدم.
تأثیری را که این دو مرد بر من نهادند، هرگز فراموش نخواهم کرد.
مارکس
در آن زمان
جوان تقریبا ۲۸ ساله ای بود.
ولی
علیرغم آن،
همه ما را به تحسین وافر برمی انگیخت.
مارکس
قد متوسطی
داشت،
شانه های پهن، اندامی نیرومند و حالتی پر انرژی
داشت.
مارکس
پیشانی بلند پرظرافتی داشت،
موهای سرش سیاه کلاغی و پرپشت بود
و
نگاهش نافذ.
دهانش
اما
خطی از طعنه و طنز داشت.
خطی که دشمنان را به هراس می انداخت.
مارکس رهبر مادر زاد خلق بود.
سخنش
مختصر و موجز و جمع و جور بود
و
به
منطق کوبنده ای
سرشته بود.
مارکس
اهل روده درازی نبود.
هر جمله اش،
اندیشه ای بود
و
هر اندیشه اش،
حلقه ای در زنجیر استدالاش.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر