پروفسور دکتر رولف ماکس
(۱۹۷۵)
برگردان
شین میم شین
فصل پنجم
رابطه منفی و خصمانه مائوئیسم
با
رسالت تاریخی طبقه کارگر
مطابقت محتوای اجتماعی سیاست داخلی نیروهای گرد آمده دور مائوتسه تونگ
با
سیاست خارجی آنها.
ادامه
۷۲
· قرار بوده که همرنگ سازی راه حل تضادها باشد.
۷۳
· اما وقتی تلاش های مبتنی بر همرنگ سازی با شرایط عینی توسعه جامعتی در تضاد بنیادی قرار گیرند، در آن صورت تضاد ها نهایتا تشدید می شوند و نه، حل.
۷۴
· بحران عمومی که ریشه در این موضع آغازین دارد، به اوج می رسد.
۷۵
· مائوئیسم برای آن روند و روال، مثال روشنی است.
۷۶
· این توضیح، کمکی به فهم موضع مائوتسه تونگ در فاصله زمانی میان سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۷ به دست می دهد.
۷۷
· این توضح اما ضمنا برای فهم توسعه در فاصله زمانی میان سال های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵ (نه فقط با توجه به طبقه کارگر) و برای ارزیابی این دوره بسیار مهم است.
۷۸
· اقدامات تنظیمی اقتصادی ـ ملی ضرور بر بنیان سیاست ولونتاریستی (اراده گرایی) و ضد سوسیالیستی مائوئیست ها به نوبه خود تأثیرات منفی چشمگیری بر طبقه کارگر گذاشته اند.
۷۹
· نتایج وخیم حاصل از اقدامات تنظیمی اقتصادی ـ ملی ضرور بر بنیان سیاست ولونتاریستی و ضد سوسیالیستی مائوئیست ها قبل از همه به شرح زیر بوده اند:
الف
· بخش اعظم کارخانجات کوچک که در سال های قبل تشکیل شده بود، منحل شدند.
ب
· کارخانجات بزرگ دیگر نتوانستند ظرفیت خود را حفظ کنند.
پ
· کردوکار سرمایه گذاری به شدت کاهش یافت.
۸۰
· قبلا سیاست «جهش بزرگ به پیش» مانع تداوم روند بلوغ پیگیر، مستمر و ارگانیکی طبقه کارگر چین شده بود.
۸۱
· اکنون اما همین ممانعت عملا به طرز دیگری تکرار می شد:
· در تلاش برای غلبه بر پیامدهای بویژه اقتصادی کورس آوانتوریستی (مبتنی بر ماجراجویی) دار و دسته مائو.
۸۲
· اگر تعداد کارگران و کارمندان در حین سیاست «جهش بزرگ به پیش» به طرز غیر ارگانیکی و جهشی افزایش یافته بود، اکنون به دلایل فوق الذکر (انحلال کارخانجات کوچک و تضعیف کارخانجات بزرگ) رو به کاهش می نهد.
۸۳
· از ۳۰ میلیون نفر شهرنشین چین که در فاصله سال های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ در دهات اسکان داده شده بودند، ۱۲ میلیون نفرشان کارگر و کارمند بودند.
· (مراجعه کنید به ففر، شوبه، شولتسه، «توسعه اقتصادی ـ اجتماعی و سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر در جمهوری خلق چین»، در «طبقات و روابط طبقاتی در جمهوری خلق چین»، ص ۶۷)
۸۴
· سیاست «جهش بزرگ به پیش» و سیاست «کمون های خلق» به بدتر شدن سریع وضع زندگی عمومی جمعیت زحمتکش جمهوری خلق چین منجر شده بود.
۸۵
· اولین نشانه های وخامت در وضع تغذیه مردم نمایان گشتند.
۸۶
· در روستاهای چین نومیدی و سرخوردگی و بی اعتنایی شیوع وسیع یافت.
۸۷
· توسعه حوادث پس از ناکامی سیاست «جهش بزرگ به پیش» منجر بدان شد که در رهبری سابق چین، در تعیین راه و روش و وسیله پیشبرد کورس خرده بورژوایی ـ ناسیونالیستی بنیادی، اختلاف نظر پدید آید.
۸۸
· اختلاف نظر در رهبری چین در موضع آنها نسبت به طبقه کارگر نیز انعکاس یافت.
۸۹
· بخشی از رهبری چین حول لیو شائو چی به جامه عمل پوشاندن بر نظریات هشیارانه در زمینه توسعه اقتصادی و جامعتی پرداختند.
۹۰
· آنها ضمنا به نقش جامعتی طبقه کارگر، اهمیت بزرگی قایل شدند.
۹۱
· به مراتب بزرگتر از نقشی که گروه مائو قایل می شد.
۹۲
· نیروهای گرد آمده حول لیو شائو چی اما هنوز از عناصر بنیادی سیاست خرده بورژوایی ـ ناسیونالیستی رها نشده بودند.
۹۳
· آنها اما بر آن بودند که توسعه ظرفیت اقتصادی چین مستلزم تحکیم پیوند طبقه کارگر با نیروهای مولده مدرن است.
۹۴
· آنها به همین دلیل ـ بر خلاف مائوتسه تونگ و دار و دسته اش، در رهبری چین ـ به حل این مسئله (تحکیم پیوند طبقه کارگر با نیروهای مولده مدرن) تقدم قایل می شدند.
۹۵
· آنها باز هم بر خلاف مائوتسه تونگ و دار و دسته اش، در رهبری چین، در جهت بسیج کلیه ظرفیت های تولیدی زحمتکشان به طرز نیرومندی بر تشویق مادی آنها تأکید می ورزیدند و بر آن بودند که این بسیج نمی تواند بدون در نظر گرفتن هر چه قوی تر منافع مادی زحمتکشان جامه عمل پوشد.
۹۶
· نیروهای گرد آمده حول لیو شائو چی پس از ورشکست سیاست «جهش بزرگ به پیش»، در پیوند با ضرورت عینی به انجام اقدامات تنظیم اقتصادی مبادرت ورزیدند و ضمنا در پراتیک اقتصادی ـ سیاسی نفوذ بیشتری کسب کردند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر