۱۴۰۰ دی ۱۷, جمعه

خود آموز خود اندیشی (۵۰۵)

خوداندیشی

 شین میم شین

باب اول

در عدل و تدبیر و رأی

حکایت نوزدهم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»،  ص ۵۰)

بخش هشتم

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

 

۱

چو گرگان پسندند بر هم گزند

برآساید اندر میان گوسفند

 

معنی تحت اللفظی:

اگر میان گرگان نفاق افتد، گوسفندان در آسایش می زیند.

 

 سعدی

در این بیت شعر،

  بشریت را و دستاوردهای گرانقدر جامعه بشری را

هیچ می شمارد و عملا به دوران توحش برمی گردد.

 

سعدی

جامعه بشری را با گله گرگان یکی می شمارد و قوانین غریزی حاکم بر آن را در جامعه بشری صادق می داند:

اگر گرگها به ستیز با یکدیگر برخیزند، گوسفند آسوده می زید.

 

سعدی

با این مثالهای دست چین شده از جهان جانوران،

 از

 سوئی

حافظه تاریخی انسانها را کور می سازد و از درک توسعه و تکامل تاریخی ـ جامعتی خویش غافل می سازد و

از

سوی دیگر

امکان یافتن راه حل های متمدنانه را از بین می برد.

 

نه

 انسان گرگ و گوسفند است

 و

نه

جامعه انسانی

گله گرگ و گوسفند.

انسان به افزار بی نظیری به نام خرد مجهز است که اگر سوهان خورد و به خدمت گرفته شود،

زمین می تواند به بهشت برین بدل شود.

انسانها اصولا فرقی با هم ندارند.

اگر جامعه مبتنی بر خرد، استعدادهای فردی افراد انسانی را کشف، تقویت و تشویق کند و برای پیشرفت جامعه به خدمت گیرد، نه به برادرکشی نیاز خواهد بود و نه به خدعه و نیرنگ و تفرقه افکنی.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر