شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۰)
بخش هشتم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
چو گرگان پسندند بر هم گزند
برآساید اندر میان گوسفند
معنی تحت اللفظی:
اگر میان گرگان نفاق افتد، گوسفندان در آسایش می زیند.
سعدی
در این بیت شعر،
بشریت را و دستاوردهای گرانقدر جامعه بشری را
هیچ می شمارد و عملا به دوران توحش برمی گردد.
سعدی
جامعه بشری را با گله گرگان یکی می شمارد و قوانین غریزی حاکم بر آن را در جامعه بشری صادق می داند:
اگر گرگها به ستیز با یکدیگر برخیزند، گوسفند آسوده می زید.
سعدی
با این مثالهای دست چین شده از جهان جانوران،
از
سوئی
حافظه تاریخی انسانها را کور می سازد و از درک توسعه و تکامل تاریخی ـ جامعتی خویش غافل می سازد و
از
سوی دیگر
امکان یافتن راه حل های متمدنانه را از بین می برد.
نه
انسان گرگ و گوسفند است
و
نه
جامعه انسانی
گله گرگ و گوسفند.
انسان به افزار بی نظیری به نام خرد مجهز است که اگر سوهان خورد و به خدمت گرفته شود،
زمین می تواند به بهشت برین بدل شود.
انسانها اصولا فرقی با هم ندارند.
اگر جامعه مبتنی بر خرد، استعدادهای فردی افراد انسانی را کشف، تقویت و تشویق کند و برای پیشرفت جامعه به خدمت گیرد، نه به برادرکشی نیاز خواهد بود و نه به خدعه و نیرنگ و تفرقه افکنی.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر