درنگی
از
یدالله سلطان پور
" حلیةالمتقین"
تالیف عالم ربانی محمد باقر مجلسی
فرمود:
حق مرد بر زن آن است که اطاعت شوهر بکند،
نافرمانی او نکند،
از خانه ی او بی رخصت او تصدق نکند
و هر وقت اراده ی نزدیکی او کند
مضایقه نکند
اگر چه بر پشت پالان شتر باشد
و
هر بامداد و شام
خود را بر او عرض کند
که اگر اراده ی جماع داشته باشد،
ابا نکند
و هیچ شب نخوابد که شوهر از او خشمناک باشد.
در
تشیع «سرخ» علوی
در
دیالک تیک زنان و نران،
نقش تعیین کننده از آن نران تلقی می شود.
زنان
عینا و عملا
باید
تابعی از متغیری به نام نران باشند.
یعنی
زنان باید خواهی و نخواهی به ساز نران برقصند.
سؤال این است که چرا و به چه دلیل در جنبش اعتراضی به اصطلاح «سرخی»
نران
زر
و
زنان
زباله
تلقی می شوند؟
۱
فرمود:
حق مرد بر زن آن است که اطاعت شوهر بکند،
نافرمانی او نکند
ما اینجا با حقوق تشیع «سرخ» علوی
سر و کار داریم:
اطاعت کورکورانه زنان از نران،
یکی از اصول حقوقی و قانونی این همبود مذهبی
است.
این بدان معنی است که نافرمانی زنان از نران
به
عنوان جرم
به
عنوان قانون شکنی و تبهکاری
تلقی می شود.
سؤال اکنون این است
که
محتوای ازدواج
چیست؟
اگر عقد قرارداد ازدواج
به
معنی همزیستی داوطلبانه و دو جانبه مهرآمیز زناان با نران باشد،
دیگر
نمی توان زنان را به اطاعت از نران
مجبور ساخت
چه رسد به اینکه آن به درجه قانون واجب الاجرا ارتقا داده شود.
ریشه فرماسیونی ـ اقتصادی این قانون تشیع اثناء عشری چیست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر