۱۴۰۰ دی ۱۸, شنبه

زندگی مارکس و انگلس (۹۷)

  

 هاینریش گمکوف

برگردان

شین میم شین

  

فصل هفتم

در راه تشکیل حزب

ادامه

 

۱۳

پرودون

که

حرفه اش حروفچینی

بود،

به

اشاعه این توهم دامن می زد

که

می توان پیامدهای ضد انسانی کاپیتالیسم

را

بدون دست زدن به شالوده اکونومیکی آن

از بین برد.

 

به

نظر پرودون

می توان کاپیتالیسم را به طرز مسالمت آمیز رفرمیزه (اصلاح) کرد.

 

این

رفرمیسم محض شسته رُفته

بود

که

در

تاریخ

به

مثابه توهم و تحمیق

افشا شده بود.

 

افکار پرودون

ضمنا

در

فرانسه و دیگر کشورها

پرولتاریا

را

که

به

کسب شعور طبقاتی

آغاز می کرد،

به شدت

 تحت تأثیر قرار می داد.

 

مارکس

به

چالش با این افکار گمراه ساز

برخاست.

 

نه فقط همین.

مارکس در اثرش تحت عنوان «فقر فلسفه»

ضمنا

به

بررسی مبارزه اقتصادی طبقه کارگر

مثلا

اعتصاب و سندیکاها

پرداخت.

 

این مسائل در آن زمان

کمونیست ها

را

به

خود مشغول می داشتند.

 

نظرات مربوط به این مسائل

متفاوت بودند.

 

پرودون

به

انکار اعتصابات کارگری

برمی خاست

و

بر آن بود 

که  

کارگران اصلا نمی خواهند که تشکل سندیکایی داشته باشند.

نباید هم داشته باشند.

 

(دیری است که کسانی در جنقوری اسلامی

ادعا می کنند 

که

 طبقه کارگر

اصلا

نمی خواهد که مبارزه سیاسی کند.

نباید هم مبارزه سیاسی کند.

کارگران فقط نان می خواهند و بس.

مراجعه کنید 

به

 سایت انترنتی اخبار روز)

 

مارکس

بر خلاف پرودون بر آن بود

که

اتحاد پرولتاریا در سندیکا

مکتب مبارزه طبقاتی

است.

فرمی از تدارک هجوم انقلابی بر نظام جامعتی مبتنی بر استثمار

است.

 

 

مارکس

نشان می داد

که

چگونه در مراحل منفرد مبارزه اکونومیکی در راه افزایش دستمزد و بهبود شرایط کار و غیره

به

تدریج

شعور طبقاتی پرولتاریا

رشد می کند.

 

مارکس بر آن بود

که

طبقه کارگر

در

 روند مبارزه اکونومیکی

خود

را

به

مثابه «طبقه ی برای خود

در می آورد.

 

منافعی که طبقه کارگر در مبارزه اکونومیکی مورد مدافعه قرار می دهد،

به

منافع طبقاتی

تبدیل می شوند.

 

اما

مبارزه طبقه اجتماعی ئی بر ضد طبقه اجتماعی دیگر

مبارزه ای سیاسی

است.»

(مارکس، «فقر فلسفه»، مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۴، ص ۱۸۱)

 

 

مارکس  

به

طبقه کارگر

 با

تکیه بر تجارب خود کارگران

می آموخت

که

مبارزه اکونومیکی با مبارزه سیاسی

پیوند ناگسستنی

دارد.

 

مارکس

بر خلاف دعاوی رفرمیست ها

بر آن بود

 که

رهایش طبقه کارگر

فقط

با

مبارزه سیاسی،

با

سرنگونی حاکمیت سیاسی بورژوازی

امکان پذیر

است.

 

مراجعه کنید

به

 

طبقه کارگر

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/8662

 

 

بورژوازی

 

۱

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/9557

 

۲

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/9562

 

۳

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/9565

 

پایان

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر