مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۴۴)

   

پروفسور دکتر  رولف ماکس

(۱۹۷۵)

برگردان

شین میم شین

فصل پنجم

رابطه منفی و خصمانه مائوئیسم

با

 رسالت تاریخی طبقه کارگر

مطابقت محتوای اجتماعی سیاست داخلی نیروهای گرد آمده دور مائوتسه تونگ 

با

سیاست خارجی آنها.

ادامه 

 

۱۳

·    در رابطه با توسعه تحمیلی صنایع کوچک و طبقه بندی تصنعی اقتصاد ملی، روندی که در جهت تحکیم ضرور وحدت اجتماعی طبقه کارگر بود، قطع شد.

 

۱۴

·    نتیجه اش به شرح زیر بود:

 

الف

·    افزایش متمایزیت درونی طبقه کارگر

 

ب

·    افزایش ناهمگونی (هترو ژنیته) طبقه کارگر

 

پ

·    تقویت پراکندگی و تفرقه منطقه ای طبقه کارگر

 

۱۴

·    در طبقه کارگر چین ایده ئولوژی و عادات غیر پرولتری و به ویژه دهقانی در ابعاد جدیدی اشاعه یافت.

 

۱۵

·    تسهیل این امر ضمنا به این دلیل بود که در دوره قبل از سال ۱۹۵۷ هم دشواری های اوبژکتیو و سوبژکتیو بزرگی در زمینه رابطه سیستماتیک (منظم) مارکسیسم ـ لنینیسم با جنبش کارگری چین برای تشکیل رابطه طبقاتی سیستماتیک و علمی وجود داشت. 

 

۱۷

·    گرایشات منفی ناشی از سیاست گروه مائو در طبقه کارگر با وصل کردن کارگران و کارمندان و به ویژه اعضای خانواده آنها به تولید کشاورزی تقویت شد.

 

۱۸

·    این گرایشات منفی در مورد کارگران کارخانجات بزرگ مدرن هم مصداق دارد.

 

۱۹

·    مائوتسه تونگ در اولایل سپتامبر ۱۹۵۸ در بازدیدی از کارخانه پولاد ووهان اعلام داشت که کارخانجات بزرگ از این قبیل باید به کارهای دیگر مثلا کار کشاورزی هم بپردازند.

·    (رینمین ریبائو، ۲۹ سپتامبر ۱۹۵۸)

 

۲۰

·    این درخواست مائو با آماج مائوئیستی در جهت از بین بردن تصنعی تفاوت طبقه کارگر با دهقانان بوده است.  

 

۲۱

·    از بین بردن اینچنینی این تفاوت، به معنی جداسازی اراده گرایانه ی روند ارگانیکی توسعه جامعه است که به طرز ناگسستنی با توسعه نیروهای مولده در رابطه است.

·    به معنی از بین بردن این تفاوت در نهایت بی اعتنایی به سطح توسعه شرایط مادی و فنی جامعه است.

 

۲۲

·    در سطح توسعه اقتصادی ـ فنی و اجتماعی موجود در چین، این سمتگیری مائوئیستی به معنی ماله کشی و همسطح سازی طبقه کارگر با دهقانان است که با توجه به خصلت کار، استاندارد زندگی و ایده ئولوژی به معنی سقوط طبقه کارگر تا سطح دهقانان بوده است.

 

۲۳

·    سیاست نزدیکی طبقه کارگر به دهقانان و تأکید بر اهمیت صنایع کوچک در چارچوب سمتگیری مبتنی بر تقسیم اقتصاد ملی به دو بخش فوق الذکر، به تجزیه تصنعی طبقه کارگر به دو بخش زیر منجر شد:

 

الف

·    بخش ممتاز طبقه کارگر که قبل از همه به کارهای تخصصی و فنی در کارخاجات مدرن می پرداختند و در شرایط مناسبتری کار می کردند.

 

ب

·    قشر زیاندیده ای از شاغلان در صنایع کوچک و کارگران کمکی.   

·    کارگران فصلی و قراردادی هم جزو این قشر زیاندیده شاغلین بوده اند که برای مدت معینی در کاخانجات صنعتی کار می کردند تا بعد به اقتصاد کشاورزی برگردند ودهقان شوند.

 

ادامه دارد.