۱۳۹۵ شهریور ۱, دوشنبه

جهان و جهان بینی هوشنگ ابتهاج (52)


امیر هوشنگ ابتهاج (سایه)
(اسفند 1306)
 تحلیل واره ای از
شین میم شین

·        شبي رسيد كه در آرزوي صبح اميد
·        هزار عمر دگر بايد انتظار كشيد

·        در آسمان (آستان؟) سحر ايستاده بود، گمان
·        سياه كرد مرا آسمان بي خورشيد

·        هزار سال ز من دور شد ستاره‌ي صبح
·        ببين كزين شب ظلمت جهان چه خواهد ديد

·        دريغ، جان فرورفتگان اين دريا
·        كه رفت در سر سوداي صيد مرواريد

·        نبود در صدفي آن گهر كه مي‌ جستيم
·        صفاي اشك تو باد، اي خراب گنج اميد

·        ندانم آن كه دل و دين ما به سودا داد
·        بهاي آن چه گرفت و به جاي آن چه خريد

·        سياهدستي آن ساقي منافق بين
·        كه زهر ريخت به جام كسان، به جاي نبيد

·        سزا ست گر برود رود خون ز سينه‌ ي دوست
·        كه برق دشنه ‌ي دشمن نديد و دست پليد

·        چه نقش باختي، اي روزگار رنگ آميز
·        كه اين سپيد، سيه گشت و آن سياه، سپيد

·        كجا ست آن كه دگر ره، صلاي عشق زند
·        كه جان ما ست گروگان آن نوا و نويد

·        بيا كه طبع جهان ناگزير اين عشق است
·        به جادويي نتوان كشت آتش جاويد

·        روان سایه كه آيينه دار خورشيد است
·        ببين كه از شب عمرش سپيده ‌اي ندميد

پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری  
ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر